maandag 30 juni 2008
Gedrocht in de maak
Het was weer eens tijd voor Keulen. Tot mijn grote schrik is daar een stadsbestuur aan de macht dat net zulke architectonische gedrochten faciliteert als het (vorige) Antwerpse. Ik denk daarbij natuurlijk aan het gruwelijke aquarium dat aan het eind van de vorige eeuw ‘tijdelijk’ voor het Rubenshuis aan de Wapper werd gebouwd. Het staat er nog steeds. In Keulen noemen ze het niet eens tijdelijk: er komt aan de zuidtoren een fantasieloos schoenendoosvormig toegangsgebouw annex Domkiosk. Ze zijn zelfs al met het optrekken ervan begonnen. Hoe halen ze het in hun hoofd?
zondag 29 juni 2008
De buren zijn er klaar voor
Terwijl miljoenen trom-petten, oranje klompen, wellepies en windmolenmutsen rommelmarkten tegemoet gaan, Turkse vlaggen weer netjes gestreken aan de muren van de koffiehuizen hangen en Guus Hiddink toch al een standbeeld heeft gekregen zijn onze Duitse vrienden helemaal klaar voor de finale van het EK, vanavond tegen Spanje:
Terwijl miljoenen trom-petten, oranje klompen, wellepies en windmolenmutsen rommelmarkten tegemoet gaan, Turkse vlaggen weer netjes gestreken aan de muren van de koffiehuizen hangen en Guus Hiddink toch al een standbeeld heeft gekregen zijn onze Duitse vrienden helemaal klaar voor de finale van het EK, vanavond tegen Spanje:
zaterdag 28 juni 2008
Onbekende buur
Veel dagbladen maken de fout. Zelfbenoemde ‘kwaliteitskranten’ als NRC/Handelsblad, maar ook titels als BN/De Stem. Ooit was dat een regionale krant, die wist wat er aan de andere kant van de Brabantse en Zeeuwse grens speelde. Na een grootscheepse fusie is echter ook BN/De Stem een Hóllands dagblad geworden waarvan de redactie beter weet wie er gouverneur van Texas is dan hoe de minister-president van Vlaanderen heet. Een dagblad dat meldt dat – ik noem maar iemand – Neil Diamond in Amsterdam komt concerteren, terwijl hij een week eerder in Antwerpen speelt. Het meest nabije buitenland is het vreemd. Hetgeen zich al op de televisiepagina’s uit. De Vlaamse zenders Eén en Ketnet/Canvas/Sporza richten zich tot een Vlaams publiek. Frans- en Duitstalige Belgen kijken er niet naar. Er bestaan geen Belgische zenders. Waarom, op de televisiepagina, dan toch nog steeds gesproken van België 1 en België 2? Maak daar Vlaanderen 1 en Vlaanderen 2 van, of noem ze gewoon bij naam!
Veel dagbladen maken de fout. Zelfbenoemde ‘kwaliteitskranten’ als NRC/Handelsblad, maar ook titels als BN/De Stem. Ooit was dat een regionale krant, die wist wat er aan de andere kant van de Brabantse en Zeeuwse grens speelde. Na een grootscheepse fusie is echter ook BN/De Stem een Hóllands dagblad geworden waarvan de redactie beter weet wie er gouverneur van Texas is dan hoe de minister-president van Vlaanderen heet. Een dagblad dat meldt dat – ik noem maar iemand – Neil Diamond in Amsterdam komt concerteren, terwijl hij een week eerder in Antwerpen speelt. Het meest nabije buitenland is het vreemd. Hetgeen zich al op de televisiepagina’s uit. De Vlaamse zenders Eén en Ketnet/Canvas/Sporza richten zich tot een Vlaams publiek. Frans- en Duitstalige Belgen kijken er niet naar. Er bestaan geen Belgische zenders. Waarom, op de televisiepagina, dan toch nog steeds gesproken van België 1 en België 2? Maak daar Vlaanderen 1 en Vlaanderen 2 van, of noem ze gewoon bij naam!
vrijdag 27 juni 2008
Een wijs man
“Proza vertelt nieuws, niets veroudert sneller dan dat. Poëzie memoreert wat we in de grond van ons hart allemaal al lang wisten, en dat blijft uiteraard gloednieuw.” Eric van der Steen (1907-1985) was een wijs man. Zijn Alfabêtises, vol scherpzinnigheden als “Calvinisten zijn mensen, die van de deugd een nood weten te maken”, weer eens uit de kast gehaald. “Op het Nederlandse toneel is tragisch de overtreffende trap van traag.” Ook sterk: “Eén der bezwaren van intelligentie is, dat zij zich een groot aantal graden van domheid niet voor kan stellen: wat domheid betreft is intelligentie dom.” Van der Steen had dingen ook snel in de gaten: “De computer een bedreiging? Ja, we zullen op zijn tellen moeten passen.” En, nog immer hóógst actueel (geschreven in een tijd dat jongens brylcreem in hun haar smeerden, en roze pooierbakken als mooie auto’s beschouwden): “De dreiging, die van de cultuur der Amerikanen uitgaat, ligt vooral hierin, dat zij alles weten van Homeruns en niets van Homerus.” De Alfabêtises verschenen in 1955!
“Proza vertelt nieuws, niets veroudert sneller dan dat. Poëzie memoreert wat we in de grond van ons hart allemaal al lang wisten, en dat blijft uiteraard gloednieuw.” Eric van der Steen (1907-1985) was een wijs man. Zijn Alfabêtises, vol scherpzinnigheden als “Calvinisten zijn mensen, die van de deugd een nood weten te maken”, weer eens uit de kast gehaald. “Op het Nederlandse toneel is tragisch de overtreffende trap van traag.” Ook sterk: “Eén der bezwaren van intelligentie is, dat zij zich een groot aantal graden van domheid niet voor kan stellen: wat domheid betreft is intelligentie dom.” Van der Steen had dingen ook snel in de gaten: “De computer een bedreiging? Ja, we zullen op zijn tellen moeten passen.” En, nog immer hóógst actueel (geschreven in een tijd dat jongens brylcreem in hun haar smeerden, en roze pooierbakken als mooie auto’s beschouwden): “De dreiging, die van de cultuur der Amerikanen uitgaat, ligt vooral hierin, dat zij alles weten van Homeruns en niets van Homerus.” De Alfabêtises verschenen in 1955!
donderdag 26 juni 2008
Meevallertje
Vorige week vond ik in de Delhaize in een winkelwagentje een briefje van 10 euro. Geen wanhopig speurende oude madame in de buurt, dus hop: Saturn in en mezelf op een cd’tje getrakteerd (Oblivion With Bells van Underworld). Temeer omdat ik vorig jaar al eens zo braaf was geweest om een briefje van 50 euro dat ik aan de kassa voor mijn winkelwagentje op de grond zag liggen aan de caissière te geven. Dat was in de GB. Of ik mijn naam en telefoonnummer wilde geven, want als niemand er om zou komen zou het mij na een jaar toekomen. Ja, ja. Wié kreeg ik aan de telefoon? “Met de GB aan de Groenplaats. Meneer Bevers, weet u nog dat u vorig jaar een briefje van 50 euro vond? Wel, de kwestie is verjaard. U mag het geld komen halen.” Kijk, dát zijn nou eens meevallertjes….
Vorige week vond ik in de Delhaize in een winkelwagentje een briefje van 10 euro. Geen wanhopig speurende oude madame in de buurt, dus hop: Saturn in en mezelf op een cd’tje getrakteerd (Oblivion With Bells van Underworld). Temeer omdat ik vorig jaar al eens zo braaf was geweest om een briefje van 50 euro dat ik aan de kassa voor mijn winkelwagentje op de grond zag liggen aan de caissière te geven. Dat was in de GB. Of ik mijn naam en telefoonnummer wilde geven, want als niemand er om zou komen zou het mij na een jaar toekomen. Ja, ja. Wié kreeg ik aan de telefoon? “Met de GB aan de Groenplaats. Meneer Bevers, weet u nog dat u vorig jaar een briefje van 50 euro vond? Wel, de kwestie is verjaard. U mag het geld komen halen.” Kijk, dát zijn nou eens meevallertjes….
woensdag 25 juni 2008
Moderne Nomaden
Eefje van den Berg, Tim Frijsinger, Lis Jansen, Michael Parting en Frank Smeets zijn vijf studenten van de Academie voor Beeldende Kunsten in Maastricht. Enige tijd geleden benaderden ze me met de vraag of ze een gedicht (Kringloop) van me mochten gebruiken voor het project Moderne Nomaden. Dat mocht. Vroeg me af of ik er ooit nog iets van zou horen. Jawel, en rap: het project is al in gang gezet. Het betreft een tiental door de studenten vormgegeven bundels, die 'op reis' gaan. Je mag ze wel lezen, maar niet houden. De Moderne Nomaden moeten na lezing doorgegeven worden. Op een speciale blog wordt bijgehouden hoe ze zich door het taalgebied ‘bewegen’. Boeiend idee. Benieuwd naar het resultaat. Eefje van den Berg, Tim Frijsinger, Lis Jansen, Michael Parting en Frank Smeets gaven voor de Moderne Nomaden poëzie vorm van Anne van Amstel, Bas Belleman, Huub Beurskens, Bert Bevers, Martin Beversluis, Jip Bosch, Tsead Bruinja, Maria van Daalen, Daniël Dee, Ruud Linssen, Hans Manders, Wil Melker, Leo Mesman, Willemien Min, Wilma Robben, Edwin Smet en Wijnand Steemers.
http://modernenomaden.blogspot.com/
Eefje van den Berg, Tim Frijsinger, Lis Jansen, Michael Parting en Frank Smeets zijn vijf studenten van de Academie voor Beeldende Kunsten in Maastricht. Enige tijd geleden benaderden ze me met de vraag of ze een gedicht (Kringloop) van me mochten gebruiken voor het project Moderne Nomaden. Dat mocht. Vroeg me af of ik er ooit nog iets van zou horen. Jawel, en rap: het project is al in gang gezet. Het betreft een tiental door de studenten vormgegeven bundels, die 'op reis' gaan. Je mag ze wel lezen, maar niet houden. De Moderne Nomaden moeten na lezing doorgegeven worden. Op een speciale blog wordt bijgehouden hoe ze zich door het taalgebied ‘bewegen’. Boeiend idee. Benieuwd naar het resultaat. Eefje van den Berg, Tim Frijsinger, Lis Jansen, Michael Parting en Frank Smeets gaven voor de Moderne Nomaden poëzie vorm van Anne van Amstel, Bas Belleman, Huub Beurskens, Bert Bevers, Martin Beversluis, Jip Bosch, Tsead Bruinja, Maria van Daalen, Daniël Dee, Ruud Linssen, Hans Manders, Wil Melker, Leo Mesman, Willemien Min, Wilma Robben, Edwin Smet en Wijnand Steemers.
http://modernenomaden.blogspot.com/
dinsdag 24 juni 2008
Poppetje gezien
Beeldend kunstenaar Auke van der Heide inspireerde me met twee zelfportretten tot het gedicht Poppetje gezien. Hij plaatste ons beider werk op een mooie pagina op zijn website: http://aukevanderheide.arsis.ws:80/works/drawings/pages/zelfportretten.htm
Beeldend kunstenaar Auke van der Heide inspireerde me met twee zelfportretten tot het gedicht Poppetje gezien. Hij plaatste ons beider werk op een mooie pagina op zijn website: http://aukevanderheide.arsis.ws:80/works/drawings/pages/zelfportretten.htm
De weerschijn van een ander bestaan
“Katten houden er in tegenstelling tot honden niet van zich te verlagen tot uitingen van goedkope schranderheid. Daar houden ze zich niet mee bezig. Ze zijn niet verstandig, ze zijn wijs, wat volstrekt niet hetzelfde is. Met dichtgeknepen ogen verzinkt mijn poes in een geheimzinnige sluimering, en wanneer hij daaruit terugkeert, is in zijn pupillen de weerschijn te zien van een ander bestaan waarin hij zo juist nog verkeerde.” Altijd aardig om bij anderen (in dit geval Vladislav Chodasevitsj, in Necropolis) iets te lezen waar je het echt 100% mee eens kunt zijn!
“Katten houden er in tegenstelling tot honden niet van zich te verlagen tot uitingen van goedkope schranderheid. Daar houden ze zich niet mee bezig. Ze zijn niet verstandig, ze zijn wijs, wat volstrekt niet hetzelfde is. Met dichtgeknepen ogen verzinkt mijn poes in een geheimzinnige sluimering, en wanneer hij daaruit terugkeert, is in zijn pupillen de weerschijn te zien van een ander bestaan waarin hij zo juist nog verkeerde.” Altijd aardig om bij anderen (in dit geval Vladislav Chodasevitsj, in Necropolis) iets te lezen waar je het echt 100% mee eens kunt zijn!
maandag 23 juni 2008
Bollewangenhapsnoet
Van sommige woorden denk je dat ze des families zijn. Zo leerden wij bij ons thuis mijn jongste zusje dat ze mocht vloeken wat ze ook maar wilde, als ze maar nóóit lodaline zou zeggen. Als ze écht kwaad was kwamen er dus geen lelijke verwensingen uit haar mond, maar het brave lodaline. Zij is nu nóg boos dat we haar wijsmaakten dat de naam van dat ouderwetsche wasmiddel een lelijk vloekwoord was. Ook een familiewoord is jakhals. Wederom heeft mijn zusje daar iets mee te maken. Ons ma had jachtschotel gemaakt (ze bereidde dat gerecht erg lekker), en toen Nelleke vroeg wat we aten verstond ze voor jachtschotel jakhals. En dat is er in gebleven. Ook haar eigen kinderen en die van mijn broer noemen jachtschotel jakhals. Maar soms blijkt een woord waarvan je dacht dat het des families was gewoon in De Van Dale te staan. Zo dacht ik dat bollewangenhapsnoet iets van bij ons was, maar neen: bollewangenhapsnoet (m.), (inform.) iem. met bolle wangen (meestal liefkozend van kinderen gezegd).
Van sommige woorden denk je dat ze des families zijn. Zo leerden wij bij ons thuis mijn jongste zusje dat ze mocht vloeken wat ze ook maar wilde, als ze maar nóóit lodaline zou zeggen. Als ze écht kwaad was kwamen er dus geen lelijke verwensingen uit haar mond, maar het brave lodaline. Zij is nu nóg boos dat we haar wijsmaakten dat de naam van dat ouderwetsche wasmiddel een lelijk vloekwoord was. Ook een familiewoord is jakhals. Wederom heeft mijn zusje daar iets mee te maken. Ons ma had jachtschotel gemaakt (ze bereidde dat gerecht erg lekker), en toen Nelleke vroeg wat we aten verstond ze voor jachtschotel jakhals. En dat is er in gebleven. Ook haar eigen kinderen en die van mijn broer noemen jachtschotel jakhals. Maar soms blijkt een woord waarvan je dacht dat het des families was gewoon in De Van Dale te staan. Zo dacht ik dat bollewangenhapsnoet iets van bij ons was, maar neen: bollewangenhapsnoet (m.), (inform.) iem. met bolle wangen (meestal liefkozend van kinderen gezegd).
zondag 22 juni 2008
The American Dream
Apache. Assiniboin. Arikari. Arapaho.
Blackfeet. Cheyenne. Comanche. Crow.
Creek. Choctaw. Chickasaw. Cherokee.
Caddo. Dakota. Flathead. Goshute. Houma.
Hopi. Hidatsa. Iroquois. Illinois. Kootenai.
Karankawa. Kickapoo. Lakota. Mandan.
Mahican. Massachusett. Metoac. Miami.
Mohegan. Nip-Muc. Neutral. Niantic. Nausset.
Navajo. Narrangansett. Nakota. Nez Perce.
Ojibway. Osage. Potawatomi. Paiute. Pawnee.
Shoshone. Sauk ’n Fox. Shawnee. Tonkawa.
Ute. Winnebago. Wichita. Zuni.
Apache. Assiniboin. Arikari. Arapaho.
Blackfeet. Cheyenne. Comanche. Crow.
Creek. Choctaw. Chickasaw. Cherokee.
Caddo. Dakota. Flathead. Goshute. Houma.
Hopi. Hidatsa. Iroquois. Illinois. Kootenai.
Karankawa. Kickapoo. Lakota. Mandan.
Mahican. Massachusett. Metoac. Miami.
Mohegan. Nip-Muc. Neutral. Niantic. Nausset.
Navajo. Narrangansett. Nakota. Nez Perce.
Ojibway. Osage. Potawatomi. Paiute. Pawnee.
Shoshone. Sauk ’n Fox. Shawnee. Tonkawa.
Ute. Winnebago. Wichita. Zuni.
zaterdag 21 juni 2008
Binnenkoepel oogt weer als 103 jaar geleden
Gans deze eeuw bleef de binnenkant van de koepel van de centrale hal van Antwerpen Centraal aan het oog onttrokken. Wie naar boven blikte aanschouwde een ordinair plat plafond. Daarbóven echter werd de laatste acht jaar hard gewerkt. En het resultaat mag er zijn: het station is nog niet volledig afgewerkt, maar de binnenkoepel ziet er sinds vandaag weer uit zoals dat in 1905 het geval was!
Gans deze eeuw bleef de binnenkant van de koepel van de centrale hal van Antwerpen Centraal aan het oog onttrokken. Wie naar boven blikte aanschouwde een ordinair plat plafond. Daarbóven echter werd de laatste acht jaar hard gewerkt. En het resultaat mag er zijn: het station is nog niet volledig afgewerkt, maar de binnenkoepel ziet er sinds vandaag weer uit zoals dat in 1905 het geval was!
vrijdag 20 juni 2008
Druppels op blad
Je hoeft niet per se een boek ter hand te nemen, naar muziek te luisteren, een schilderij te bekijken of naar de film te gaan om met schoonheid te worden geconfronteerd. Soms zijn de eenvoudigste dingen ontroerend. Neem nu de regendruppels die zo trouw blijven liggen op de blaadjes van de pruikenboom (Cotinus Coggygria Red Beauty) hier in de Hortus Botanicus. Daar sta je dan zomaar sprakeloos door. Is het geen bééldschoon plaatje?
Je hoeft niet per se een boek ter hand te nemen, naar muziek te luisteren, een schilderij te bekijken of naar de film te gaan om met schoonheid te worden geconfronteerd. Soms zijn de eenvoudigste dingen ontroerend. Neem nu de regendruppels die zo trouw blijven liggen op de blaadjes van de pruikenboom (Cotinus Coggygria Red Beauty) hier in de Hortus Botanicus. Daar sta je dan zomaar sprakeloos door. Is het geen bééldschoon plaatje?
donderdag 19 juni 2008
Eenzame boom
De Pelikaanstraat zit in de lift. Een aantal aloude stadskankers wordt er gesloopt, hetgeen waarschijnlijk nieuwbouw op komst betekent. De winkels onder het formidabel mooie Centraal Station zijn terug, en er is een gloednieuwe ingang Kievit in de maak. Iemand moet gedacht hebben ‘We zijn de beplanting vergeten. Laten we daar iets aan doen.’ Maar kun je een boompje, één boompje in de hele straat een groenzone noemen? Amper!
De Pelikaanstraat zit in de lift. Een aantal aloude stadskankers wordt er gesloopt, hetgeen waarschijnlijk nieuwbouw op komst betekent. De winkels onder het formidabel mooie Centraal Station zijn terug, en er is een gloednieuwe ingang Kievit in de maak. Iemand moet gedacht hebben ‘We zijn de beplanting vergeten. Laten we daar iets aan doen.’ Maar kun je een boompje, één boompje in de hele straat een groenzone noemen? Amper!
woensdag 18 juni 2008
De verspreiding van de naam
Erg leuke websites zijn de Belgische en Nederlandse domeinen Familienaam. Je kunt daarop goed nazoeken waar mensen wonen met eenzelfde achternaam. Ook is in kleur helder te zien waar zich de grootste concentraties bevinden. Zo heb ik ontdekt dat er (de statistieken zijn gemaakt op basis van mensen met een telefoonaansluiting) géén naamgenoten van me wonen in Flevoland, Groningen of Friesland. De grootste concentratie achternaamgenoten woont in Winterswijk. In totaal staan er in Nederland 484 telefoonaansluitingen op naam van Bevers. In Vlaanderen (er woont niet één Bevers over de taalgrens) is ‘mijn’ naam vaker te vinden dan in Nederland: je vindt hem hier 574 keer, het meest in het noorden van de provincie Antwerpen. De grootste concentratie dragers van de naam Bevers woont in Wuustwezel.
www.familienaam.be en www.familienaam.nl
Erg leuke websites zijn de Belgische en Nederlandse domeinen Familienaam. Je kunt daarop goed nazoeken waar mensen wonen met eenzelfde achternaam. Ook is in kleur helder te zien waar zich de grootste concentraties bevinden. Zo heb ik ontdekt dat er (de statistieken zijn gemaakt op basis van mensen met een telefoonaansluiting) géén naamgenoten van me wonen in Flevoland, Groningen of Friesland. De grootste concentratie achternaamgenoten woont in Winterswijk. In totaal staan er in Nederland 484 telefoonaansluitingen op naam van Bevers. In Vlaanderen (er woont niet één Bevers over de taalgrens) is ‘mijn’ naam vaker te vinden dan in Nederland: je vindt hem hier 574 keer, het meest in het noorden van de provincie Antwerpen. De grootste concentratie dragers van de naam Bevers woont in Wuustwezel.
www.familienaam.be en www.familienaam.nl
Verstand kwijt
Ik heb geen verstand van voetbal meer. Ik deed het Nederlands elftal oneer aan door er van uit te gaan dat het de eerste ronde van het EK niet zou overleven. Wereldkampioen verslagen, vice-wereldkampioen overwonnen, Roemenië geklopt. Een doelsaldo van 9-1, en negen op negen. Ik neem deemoedig mijn hoed af….
Ik heb geen verstand van voetbal meer. Ik deed het Nederlands elftal oneer aan door er van uit te gaan dat het de eerste ronde van het EK niet zou overleven. Wereldkampioen verslagen, vice-wereldkampioen overwonnen, Roemenië geklopt. Een doelsaldo van 9-1, en negen op negen. Ik neem deemoedig mijn hoed af….
dinsdag 17 juni 2008
Leren leren
Volgens Peter Sloterdijk is onze cultuur in de afgelopen zestig jaar meer veranderd dan in de duizenden jaren daarvoor, en dat komt omdat we onze kennis niet meer doorgeven aan de volgende generatie: Alles wat we cultuur noemen, vindt haar weg in transmissie – het doorgeven van waarheid en kennis aan een nieuwe generatie. Dat is geen communicatie die horizontaal en symmetrisch is. Transmissie is verticaal en asymmetrisch. Maar wij kunnen niet meer doorgeven, omdat we geen zonen, dochters of leerlingen meer hebben. Zelfs kinderen zijn de klanten geworden van hun docenten. Ze eisen voor zichzelf het recht op om verveeld te zijn, en het recht om vermaakt te worden. We zijn nu allemaal wezen. Vaderloos. Het mooie van internet, bedenk ik me hierbij, is dat er een schat aan gegevens voor iedereen open ligt. Het nadeel is dat je wat je vindt zelf moet zien te interpreteren. Wellicht dat kinderen eerst moeten leren hóe te leren (dat ontbreekt er in mijn ogen meer en meer aan), en pas dan gaan surfen. Wat heeft het voor nut als je probleemloos feiten van het net kunt plukken, wanneer je oorzaken en gevolgen en dwarsverbanden niet kunt duiden of zelfs niet in de gaten hebt?
Volgens Peter Sloterdijk is onze cultuur in de afgelopen zestig jaar meer veranderd dan in de duizenden jaren daarvoor, en dat komt omdat we onze kennis niet meer doorgeven aan de volgende generatie: Alles wat we cultuur noemen, vindt haar weg in transmissie – het doorgeven van waarheid en kennis aan een nieuwe generatie. Dat is geen communicatie die horizontaal en symmetrisch is. Transmissie is verticaal en asymmetrisch. Maar wij kunnen niet meer doorgeven, omdat we geen zonen, dochters of leerlingen meer hebben. Zelfs kinderen zijn de klanten geworden van hun docenten. Ze eisen voor zichzelf het recht op om verveeld te zijn, en het recht om vermaakt te worden. We zijn nu allemaal wezen. Vaderloos. Het mooie van internet, bedenk ik me hierbij, is dat er een schat aan gegevens voor iedereen open ligt. Het nadeel is dat je wat je vindt zelf moet zien te interpreteren. Wellicht dat kinderen eerst moeten leren hóe te leren (dat ontbreekt er in mijn ogen meer en meer aan), en pas dan gaan surfen. Wat heeft het voor nut als je probleemloos feiten van het net kunt plukken, wanneer je oorzaken en gevolgen en dwarsverbanden niet kunt duiden of zelfs niet in de gaten hebt?
maandag 16 juni 2008
In memoria di me
Nog steeds een beetje stil van de film die me zwijgend en met toegeschroefde keel Cartoon’s uit deed kuieren. In memoria di me is een indringende studie van de existentiële crisis die een novice doorworstelt in zijn queeste naar zuiverheid. Bijzonder geloofwaardig gebracht. Zeer indringende frase: “Het verschrikkelijke mysterie van een zwakke God”. Regisseur Saverio Costanzo, ik vermoedde het al maar verifieerde het even op internet, is nog jong: pas 32. De mij tot op heden onbekende acteurs Christo Jivkov, Filippo Timi en Marco Baliani overtuigden volkomen. Het decor is beeldschoon: een kloosterkerk in Venetië. Een aanrader voor al wie niet bang is gedurende 118 minuten geen auto-achtervolgingen en ontploffingen te zien te krijgen:
http://www.cinema.nl/media/3648629/trailer-in-memoria-di-me-van-saverio-costanzo
Nog steeds een beetje stil van de film die me zwijgend en met toegeschroefde keel Cartoon’s uit deed kuieren. In memoria di me is een indringende studie van de existentiële crisis die een novice doorworstelt in zijn queeste naar zuiverheid. Bijzonder geloofwaardig gebracht. Zeer indringende frase: “Het verschrikkelijke mysterie van een zwakke God”. Regisseur Saverio Costanzo, ik vermoedde het al maar verifieerde het even op internet, is nog jong: pas 32. De mij tot op heden onbekende acteurs Christo Jivkov, Filippo Timi en Marco Baliani overtuigden volkomen. Het decor is beeldschoon: een kloosterkerk in Venetië. Een aanrader voor al wie niet bang is gedurende 118 minuten geen auto-achtervolgingen en ontploffingen te zien te krijgen:
http://www.cinema.nl/media/3648629/trailer-in-memoria-di-me-van-saverio-costanzo
zondag 15 juni 2008
Het ganse alfabet in de natuur
Soms wordt je oog getroffen door een eigenaardige vormovereenkomst. Of door een niet zo eigenaardige. Neem bijgaande foto: je hebt niet erg veel fantasie nodig om het aannemelijk te vinden dat dit boompje bepaalde lieden kan doen denken aan de letter i (zonder puntje), of de letter l. Je hebt mensen (Ron Scherpenisse attendeerde me erop, merci!) die de moeite namen om bij het ganse alfabet een ‘natuurlijke’ letter te vinden:
http://www.discoveringnaturesalphabet.com/index.html
Soms wordt je oog getroffen door een eigenaardige vormovereenkomst. Of door een niet zo eigenaardige. Neem bijgaande foto: je hebt niet erg veel fantasie nodig om het aannemelijk te vinden dat dit boompje bepaalde lieden kan doen denken aan de letter i (zonder puntje), of de letter l. Je hebt mensen (Ron Scherpenisse attendeerde me erop, merci!) die de moeite namen om bij het ganse alfabet een ‘natuurlijke’ letter te vinden:
http://www.discoveringnaturesalphabet.com/index.html
zaterdag 14 juni 2008
vrijdag 13 juni 2008
Le déserteur
Eindelijk! Benjamin Demeyere gaat weer uitpakken. Na zijn beklijvende uitstallingen Neige (2004) en l’Homme bijna invisible (2006) kun je vanaf 28 juni (tot 8 september) in Galerie De Zwarte Panter aan de Hoogstraat in Antwerpen terecht voor de tentoonstelling Le déserteur. Doe uzelf niet tekort en ga een kijkje nemen in de Wonderlijke Wereld van Benjamin!
www.benjamindemeyere.com
Eindelijk! Benjamin Demeyere gaat weer uitpakken. Na zijn beklijvende uitstallingen Neige (2004) en l’Homme bijna invisible (2006) kun je vanaf 28 juni (tot 8 september) in Galerie De Zwarte Panter aan de Hoogstraat in Antwerpen terecht voor de tentoonstelling Le déserteur. Doe uzelf niet tekort en ga een kijkje nemen in de Wonderlijke Wereld van Benjamin!
www.benjamindemeyere.com
donderdag 12 juni 2008
Kerk krijgt nieuwe functie
Ach, de Heilig Hartkerk aan het Piusplein in mijn geboortestad Bergen op Zoom is straks geen kerk meer. Het gemeentebestuur wil er ‘een voorzieningencentrum voor de hele wijk’ van maken, ‘met een bundeling van wijkgebonden functies, met een focus op de allochtone mens’ [sic]. Ik weet ook wel dat de secularisering door blijft zetten, maar ik heb het hier toch een beetje moeilijk mee. In deze kerk heb ik mijn Eerste Heilige Communie gedaan, hier ontving ik van bisschop Hubertus Ernst het Vormsel, en we hebben er de uitvaartdienst van ons pa gehouden. Ik was er jaren misdienaar en acoliet. Las onlangs dat de pastoor uit die tijd, Van Oers, zeventig jaar priester was. En dat hij Stan heet. Hij is ondertussen 94. Brave, maar saaie zielenherder. Op bijgaande foto overhandigt hij in ‘zijn’ kerk de hostie aan mijn oma zaliger. Mijn opa loopt al weg, rechts nadert mijn Ome Ko. Wat ken ik dat interieur van die kerk toch goed. In 1963 was de Heilig Hartparochie, ik was er toen al misdienaar, de grootste parochie van het bisdom Breda….
Ach, de Heilig Hartkerk aan het Piusplein in mijn geboortestad Bergen op Zoom is straks geen kerk meer. Het gemeentebestuur wil er ‘een voorzieningencentrum voor de hele wijk’ van maken, ‘met een bundeling van wijkgebonden functies, met een focus op de allochtone mens’ [sic]. Ik weet ook wel dat de secularisering door blijft zetten, maar ik heb het hier toch een beetje moeilijk mee. In deze kerk heb ik mijn Eerste Heilige Communie gedaan, hier ontving ik van bisschop Hubertus Ernst het Vormsel, en we hebben er de uitvaartdienst van ons pa gehouden. Ik was er jaren misdienaar en acoliet. Las onlangs dat de pastoor uit die tijd, Van Oers, zeventig jaar priester was. En dat hij Stan heet. Hij is ondertussen 94. Brave, maar saaie zielenherder. Op bijgaande foto overhandigt hij in ‘zijn’ kerk de hostie aan mijn oma zaliger. Mijn opa loopt al weg, rechts nadert mijn Ome Ko. Wat ken ik dat interieur van die kerk toch goed. In 1963 was de Heilig Hartparochie, ik was er toen al misdienaar, de grootste parochie van het bisdom Breda….
Ik schreef aan het begin van deze eeuw Retour:
De klokken roepen als vanouds maar er zijn minder oren.
Verduiveld goed nog weet hij hoe de superplie over
het schoongeschoren jongenshalsje schoof. In kalm ritme
vol geloof ging de dag in deze kerk van Heilig Hart
van start als alle dagen. Naast de sacristie vertoeft zijn vingerafdruk
nog ergens op de knoppen voor het galmen. Medeplichtig.
Die jonge jaren raken meer en meer beduimeld,
maar tuimelen soms de draad van geheugen even
wichtig op. Dan proeft hij. Hoe vroeger een huis
waar hij nog wel eens langs kuiert thuis was,
langgeleden inzicht met hete huiver stolt
als ei in kokend water. Geen angst voor later.
Dit gedicht is verschenen in In de buurt van de wereld (Uitgeverij Kleinood & Grootzeer, Bergen op Zoom, 2002, ISBN 90 76644 23 3).
http://kleinood-en-grootzeer.com/index.html
De klokken roepen als vanouds maar er zijn minder oren.
Verduiveld goed nog weet hij hoe de superplie over
het schoongeschoren jongenshalsje schoof. In kalm ritme
vol geloof ging de dag in deze kerk van Heilig Hart
van start als alle dagen. Naast de sacristie vertoeft zijn vingerafdruk
nog ergens op de knoppen voor het galmen. Medeplichtig.
Die jonge jaren raken meer en meer beduimeld,
maar tuimelen soms de draad van geheugen even
wichtig op. Dan proeft hij. Hoe vroeger een huis
waar hij nog wel eens langs kuiert thuis was,
langgeleden inzicht met hete huiver stolt
als ei in kokend water. Geen angst voor later.
Dit gedicht is verschenen in In de buurt van de wereld (Uitgeverij Kleinood & Grootzeer, Bergen op Zoom, 2002, ISBN 90 76644 23 3).
http://kleinood-en-grootzeer.com/index.html
woensdag 11 juni 2008
Op Het Brakke Verslog, het digitale themakanaal voor poëzie van het literair tijdschrift De Brakke Hond, zijn vanaf heden twee nieuwe gedichten van uw dienaar te lezen:
http://www.brakkehondblogt.be/blog/het-brakke-verslog/
http://www.brakkehondblogt.be/blog/het-brakke-verslog/
dinsdag 10 juni 2008
Nacht van de arbeid
“Een schrijver zou eigenlijk alles moeten publiceren wat hij schrijft, dat is pas eerlijk. Niet stiekem gaan selecteren,” vindt Frans Mink. Hij voegde de daad bij het woord en brengt als J.J. Mink in Nacht van de arbeid zijn volledige productie uit 1993. Origineel idee. De bundel is een staalkaart van zijn manier van werken: boodschappen, krantenknipsels, muziek, opmerkingen en televisieprogramma’s: je kunt het zo gek niet bedenken of hij kan er iets mee. Hij maakt er aforismen, mopjes en woordspelingen mee of van. Bijna altijd valt er wel iets met hem te lachen. Een paar voorbeelden: ‘Sinds het vallen van de Muur, raakt ’t Nederlandse leger steeds leger’. En: Tegen Sjors (voor ’t slapen gaan): ‘Wil je een kusje of een zusje?’ En: ‘Houdt u van house?’ (vraag van een tiener aan een veertiger) ‘Nee, dank je, dat is van ná mijn tijd.’
“Een schrijver zou eigenlijk alles moeten publiceren wat hij schrijft, dat is pas eerlijk. Niet stiekem gaan selecteren,” vindt Frans Mink. Hij voegde de daad bij het woord en brengt als J.J. Mink in Nacht van de arbeid zijn volledige productie uit 1993. Origineel idee. De bundel is een staalkaart van zijn manier van werken: boodschappen, krantenknipsels, muziek, opmerkingen en televisieprogramma’s: je kunt het zo gek niet bedenken of hij kan er iets mee. Hij maakt er aforismen, mopjes en woordspelingen mee of van. Bijna altijd valt er wel iets met hem te lachen. Een paar voorbeelden: ‘Sinds het vallen van de Muur, raakt ’t Nederlandse leger steeds leger’. En: Tegen Sjors (voor ’t slapen gaan): ‘Wil je een kusje of een zusje?’ En: ‘Houdt u van house?’ (vraag van een tiener aan een veertiger) ‘Nee, dank je, dat is van ná mijn tijd.’
En daar tussendoor zijn er dan de zo typische Frans Mink-gedichten, veelal in een aan Buddingh’ en de Barbarber-mensen verwante stijl. Made in China? / Nee. / Made in Noord-Korea? / Nee-ee. / Made in Japan? / Nee-ee-ee. // Made ligt in Brabant…Frans Mink, die ook uitgever is (Zinderend) en vroeger publiceerde onder het pseudoniem De Enige, verrast dikwijls met net iets afwijkende invalshoeken: Have a cigar (Wish You Were Here, Pink Floyd, 1975) / Ook op de beste cd, staat / een slechtste nummer. en dan, natúúrlijk: Orleans (If I Could Only Remember My Name, David Crosby, 1970) / Ook op de slechtste cd, / staat een beste nummer. Het zijn dan wel Alle woorden uit 1993, maar hij heeft de tekst hier en daar wel aangepast aan de actualiteit: Wanneer je in Nederland tien euro meer wilt verdienen, moet je er voor honderd harder werken. In 1993 was de euro er nog niet….Een lekkere blader- en leeseditie! Frans Mink blogt ook: http://www.binnenininzinnen.web-log.nl/
Werner von Spillmachers rijmt
Surfend vond ik informatie over De doedelzak van Mac Reel, deel 10 uit de hier bijzonder populaire stripreeks rond detective Kiekeboe. Het album, uit 1979, onmiddellijk gekocht omdat de dichter Werner Spillemaeckers, een vriend van tekenaar Merho, er in voorkomt. Als een van de boeven, de meteoroloog Werner von Spillmachers. Hij lijkt sprekend! Hij wordt geïntroduceerd met de opmerking: “Herr doctor Werner von Spillmachers is een dichterlijke natuur. Hij gaat zo op in zijn werk, dat hij enkel nog in weerspreuken praat.” Waarop de in een witte laboratoriumjas gehulde Werner meteen debiteert: “Op 14 april na de noen, worden alle velden groen.” Vanaf bladzijde 25 duikt hij regelmatig op. “Is half mei de sla al gaar, dan levert de oogst een goede korenaar” en “Regenboog in de vroege morgen, baart de boer veel zorgen. Regenboog ’s namiddags laat, blijde hij te ruste gaat” zijn nog enkele van zijn teksten. Hilarisch. Volgens mij zijn er maar héél weinig dichters die het tot stripfiguur hebben geschopt.
Surfend vond ik informatie over De doedelzak van Mac Reel, deel 10 uit de hier bijzonder populaire stripreeks rond detective Kiekeboe. Het album, uit 1979, onmiddellijk gekocht omdat de dichter Werner Spillemaeckers, een vriend van tekenaar Merho, er in voorkomt. Als een van de boeven, de meteoroloog Werner von Spillmachers. Hij lijkt sprekend! Hij wordt geïntroduceerd met de opmerking: “Herr doctor Werner von Spillmachers is een dichterlijke natuur. Hij gaat zo op in zijn werk, dat hij enkel nog in weerspreuken praat.” Waarop de in een witte laboratoriumjas gehulde Werner meteen debiteert: “Op 14 april na de noen, worden alle velden groen.” Vanaf bladzijde 25 duikt hij regelmatig op. “Is half mei de sla al gaar, dan levert de oogst een goede korenaar” en “Regenboog in de vroege morgen, baart de boer veel zorgen. Regenboog ’s namiddags laat, blijde hij te ruste gaat” zijn nog enkele van zijn teksten. Hilarisch. Volgens mij zijn er maar héél weinig dichters die het tot stripfiguur hebben geschopt.
maandag 9 juni 2008
Een bonte, humoristische, poëtische en waar mogelijk actuele blik op wat zich ten onzent zoal aan relevante beelden aandient is aan te klikken op http://www.charmantwerpen.be/:
Welgemutst
De lessen zijn gedaan. De tram stroomt vol uniform.
Vol bewegingsdrang, zoals een vis is, kleine jeugd
alom plotsklaps. Jongens willen wijsjes en meisjes
schoentjes. Daar horen zoentjes bij. Al is het maar
in gedachten. Zie ze eens naar de toekomst groeien.
Ze snuiven fris. En lachen elkaar zacht toe, broos
als het marsepeinen gezicht van de mutslangoer.
De lessen zijn gedaan. De tram stroomt vol uniform.
Vol bewegingsdrang, zoals een vis is, kleine jeugd
alom plotsklaps. Jongens willen wijsjes en meisjes
schoentjes. Daar horen zoentjes bij. Al is het maar
in gedachten. Zie ze eens naar de toekomst groeien.
Ze snuiven fris. En lachen elkaar zacht toe, broos
als het marsepeinen gezicht van de mutslangoer.
zondag 8 juni 2008
Wat Antwerpen en Rome gemeen hebben
Wat hebben Antwerpen, Bir Hakeim, Campo Formio (nu Campoformido), Iéna (Jena in het Duits), Rome, Sebastopol, Solferino (al is dat de facto slechts een dorp) en Stalingrad gemeen? Het zijn, zo zocht ik na, de énige buitenlandse steden waarnaar in Parijs een metrostation is genoemd. Ik geef het toe: volkomen irrelevant, maar bij dezen toch even geboekstaafd.
Wat hebben Antwerpen, Bir Hakeim, Campo Formio (nu Campoformido), Iéna (Jena in het Duits), Rome, Sebastopol, Solferino (al is dat de facto slechts een dorp) en Stalingrad gemeen? Het zijn, zo zocht ik na, de énige buitenlandse steden waarnaar in Parijs een metrostation is genoemd. Ik geef het toe: volkomen irrelevant, maar bij dezen toch even geboekstaafd.
zaterdag 7 juni 2008
Een kwestie van concentratie
Hoe makkelijk onze geest, door goochelaars bijvoorbeeld, te misleiden is. Een prachtig voorbeeld van ons onvermogen alles te vatten: onlangs werd een groep vrijwilligers gevraagd of ze een videofilm wilden bekijken. Daarop waren basketballende mensen te zien, de ene helft in zwarte, de andere in witte truitjes. De opdracht was om te turven hoeveel passes de ‘witten’ naar elkaar gaven, een bezigheid die veel concentratie vergt. Ondertussen liepen er (bizar, maar waar!) verschillende gorilla’s langs het basketbalveld. Toen de vrijwilligers achteraf werd gevraagd hoeveel gorilla’s ze hadden gezien reageerden ze wat lacherig. Ze hadden géén gorilla’s gezien! Wél konden ze perfect zeggen hoeveel passes de witte ploeg had gegeven….
Hoe makkelijk onze geest, door goochelaars bijvoorbeeld, te misleiden is. Een prachtig voorbeeld van ons onvermogen alles te vatten: onlangs werd een groep vrijwilligers gevraagd of ze een videofilm wilden bekijken. Daarop waren basketballende mensen te zien, de ene helft in zwarte, de andere in witte truitjes. De opdracht was om te turven hoeveel passes de ‘witten’ naar elkaar gaven, een bezigheid die veel concentratie vergt. Ondertussen liepen er (bizar, maar waar!) verschillende gorilla’s langs het basketbalveld. Toen de vrijwilligers achteraf werd gevraagd hoeveel gorilla’s ze hadden gezien reageerden ze wat lacherig. Ze hadden géén gorilla’s gezien! Wél konden ze perfect zeggen hoeveel passes de witte ploeg had gegeven….
vrijdag 6 juni 2008
Een vanzelfsprekende zaak
Zat in de Kruidtuin met een toevallige buurman op een bankje in het zonnetje te babbelen over van alles en nog wat. Op zeker moment zei hij dat het hem verbaasde hoeveel Italianen een i in hun naam hebben. Hij noemde Mussolini. En Berlusconi. Voetballers als Rossi, Schilacci en Vieri. Om over te schakelen op wielrenners. Coppi, Bartali, Gimondi, Pantani, Bettini, Cippolini, Petacchi….Ik antwoordde: “Da’s logisch: ze komen immers niet voor niets uit I-talië!” Hij begreep het niet, maar ik vind het zelf eigenlijk best wel een leuk grapje.
Zat in de Kruidtuin met een toevallige buurman op een bankje in het zonnetje te babbelen over van alles en nog wat. Op zeker moment zei hij dat het hem verbaasde hoeveel Italianen een i in hun naam hebben. Hij noemde Mussolini. En Berlusconi. Voetballers als Rossi, Schilacci en Vieri. Om over te schakelen op wielrenners. Coppi, Bartali, Gimondi, Pantani, Bettini, Cippolini, Petacchi….Ik antwoordde: “Da’s logisch: ze komen immers niet voor niets uit I-talië!” Hij begreep het niet, maar ik vind het zelf eigenlijk best wel een leuk grapje.
donderdag 5 juni 2008
Nóóit van gehoord
Onvoorstelbaar, in onze beleving dan toch, dat iemand zijn naam niet kent. Maar ook grappig. Een katholieke toerist raakte in Australië het kruisje om zijn hals kwijt. Hij stapte een juwelierszaak binnen en vroeg daar of ze hem aan een nieuw kruisje konden helpen. Jawel hoor, dat konden ze. Hij had zelfs de keuze: “We have a plain cross, and a cross with a little man on it!”….
Onvoorstelbaar, in onze beleving dan toch, dat iemand zijn naam niet kent. Maar ook grappig. Een katholieke toerist raakte in Australië het kruisje om zijn hals kwijt. Hij stapte een juwelierszaak binnen en vroeg daar of ze hem aan een nieuw kruisje konden helpen. Jawel hoor, dat konden ze. Hij had zelfs de keuze: “We have a plain cross, and a cross with a little man on it!”….
woensdag 4 juni 2008
Koekoek, Kuckuck, cuckoo, coucou
Me even geconcentreerd beziggehouden met de namen van vogels in het Nederlands, Duits, Engels en Frans. Aan de hand van de data in Vogels in volksgeloof, magie en mythologie van Johan Boussauw. Er zijn maar drie vogels die in deze talen volslagen anders heten. De lijster is respectievelijk Drossel, thrush en grive; de kauw Dohle, jackdaw en choucas en de roodborsttapuit Schwarzkelchen (eigenaardig: hier niet de rode borst maar de zwarte keel), stonechat en traquet. Maar er zijn er ook drie die we allemaal bijna hetzelfde noemen: de hop die onze buren als Hopf, hoppoe en huppe kennen, de valk die Falke, falcon en faucon wordt genoemd en natuurlijk de gevlerkte onomatopee koekoek: Kuckuck, cuckoo en coucou. Maar dit alles natuurlijk geheel terzijde.
Me even geconcentreerd beziggehouden met de namen van vogels in het Nederlands, Duits, Engels en Frans. Aan de hand van de data in Vogels in volksgeloof, magie en mythologie van Johan Boussauw. Er zijn maar drie vogels die in deze talen volslagen anders heten. De lijster is respectievelijk Drossel, thrush en grive; de kauw Dohle, jackdaw en choucas en de roodborsttapuit Schwarzkelchen (eigenaardig: hier niet de rode borst maar de zwarte keel), stonechat en traquet. Maar er zijn er ook drie die we allemaal bijna hetzelfde noemen: de hop die onze buren als Hopf, hoppoe en huppe kennen, de valk die Falke, falcon en faucon wordt genoemd en natuurlijk de gevlerkte onomatopee koekoek: Kuckuck, cuckoo en coucou. Maar dit alles natuurlijk geheel terzijde.
dinsdag 3 juni 2008
Ik was even in Nederland, waar ik weer werd getroffen door de onvoorstelbare Oranje-gekte. Het halve land is gehuld in die behalve voor citrusvruchten en wortelen zo gruwelijke kleur. Waar ik van schrok is het enorm hoge percentage ‘gelovigen’ dat er blijkens enquêtes van overtuigd is dat het Nederlands elftal Europees kampioen gaat worden. Wat zullen ze ontgoocheld zijn als straks blijkt dat Marco van Basten en zijn Amsterdamse kliek de groepsfase niet eens overleefd hebben....
maandag 2 juni 2008
Vliegend Eiland
De avonturen van Jan en Ingrid, de verdwijning van Antoine de Saint-Exupéry, wilskracht, lulkoek en plankjes zagen. Je kunt het zo gek niet bedenken of het komt wel aan bod op die wonderlijke blog Vliegend Eiland. Breng een bezoekje en je bent verkocht!
www.vliegendeiland.blogspot.com
De avonturen van Jan en Ingrid, de verdwijning van Antoine de Saint-Exupéry, wilskracht, lulkoek en plankjes zagen. Je kunt het zo gek niet bedenken of het komt wel aan bod op die wonderlijke blog Vliegend Eiland. Breng een bezoekje en je bent verkocht!
www.vliegendeiland.blogspot.com
zondag 1 juni 2008
Meikever, vlieg!
In de onvolprezen galerie De Zwarte Panter aan de Antwerpse Hoogstraat is momenteel de tentoonstelling Meikever, vlieg! van de net zo onvolprezen Jan Vanriet, van wie onlangs ook de nieuwe dichtbundel Stormlicht verscheen, te bekijken. In de van hem bekende poëtische stijl tovert hij de beschouwer weer wondertjes van schoonheid voor ogen. Aardig detail: er hangt een schilderij Mephisto, vormgegeven naar de acteur Gustav Gründgens (die onder meer te zien is in Fritz Langs klassieker M uit 1931). Dat was de zwager van Heinrich Mann, die hem zijn soepele aanpassing aan het Derde Rijk verweet en hem als Heinrich Höffgen vereeuwigde in de roman Mephisto. Die werd dan in 1981 weer magistraal verfilmd door Istvan Szabo, met een onvergetelijke Klaus Maria Brandauer in de titelrol. Ter zake: Jan Vanriet hing in De Zwarte Panter een foto van de echte Gustav Gründgens op, mét originele handtekening! Een detail, maar een aardig. Meikever, vlieg! is nog tot 22 juni te zien.
http://www.artsite.be/zwartepanter/
In de onvolprezen galerie De Zwarte Panter aan de Antwerpse Hoogstraat is momenteel de tentoonstelling Meikever, vlieg! van de net zo onvolprezen Jan Vanriet, van wie onlangs ook de nieuwe dichtbundel Stormlicht verscheen, te bekijken. In de van hem bekende poëtische stijl tovert hij de beschouwer weer wondertjes van schoonheid voor ogen. Aardig detail: er hangt een schilderij Mephisto, vormgegeven naar de acteur Gustav Gründgens (die onder meer te zien is in Fritz Langs klassieker M uit 1931). Dat was de zwager van Heinrich Mann, die hem zijn soepele aanpassing aan het Derde Rijk verweet en hem als Heinrich Höffgen vereeuwigde in de roman Mephisto. Die werd dan in 1981 weer magistraal verfilmd door Istvan Szabo, met een onvergetelijke Klaus Maria Brandauer in de titelrol. Ter zake: Jan Vanriet hing in De Zwarte Panter een foto van de echte Gustav Gründgens op, mét originele handtekening! Een detail, maar een aardig. Meikever, vlieg! is nog tot 22 juni te zien.
http://www.artsite.be/zwartepanter/
Abonneren op:
Posts (Atom)