Mmmmm….het gaat beginnen
Gedaan met rondes als die van Qatar en Californië: het deftige werk komt eraan! In Gent is alles al in volle gereedheid gebracht voor de start van het échte wielerwerk: morgen begint het seizoen met de Omloop Het Volk!

Ze zijn er vroeg bij
Het is een vertrouwde ergernis waar ze voor zorgen, maar die is er daarom niet minder om. Ze zijn er weer, de Nematocera. Nota bene al op de 28ste van februari, de maand waarin de meeste Elfstedentochten zijn gehouden. Vanmorgen voor de eerste keer dit jaar wakker geworden van een mug. En die draadsprietige even later ook maar geplet, een actie tijdens dewelke ik me realiseerde dat ik de meeste van ‘mijn’ muggen doodsla met een vliégenmepper….

Verboden te roken….eh kijken
De gezondheidsautoriteiten van de staat New York willen dat kinderen geen films meer te zien krijgen waarin wordt gerookt. Volgens ene Richard Daines worden kinderen namelijk sterk beïnvloed als ze iemand op het witte doek een sigaret op zien steken. De helft van de nieuwe rokers raakt volgens hem op die manier verslaafd. Voortaan worden films waarin wordt gerookt automatisch verboden voor jongeren onder 18 jaar. Wat een bende hypocrieten ginder. Ze vinden het maar normaal dat hun leider oorlogen begint wanneer het hém uitkomt, met alle gevolgen van dien, terwijl ze op hun achterste poten staan wanneer er een blote tepel op televisie verschijnt. Ze schikken zich in het verbieden van films waarin wordt gerookt, maar koesteren tegelijkertijd het grondrecht op wapenbezit. Moet je het gros van de Hollywood-films niet verbieden omdat kinderen daardoor gaan denken dat het normaal is om in een auto met een snelheid van 180 kilometer per uur achter een wagen die 181 rijdt aan te zitten? Moet je elke film waarin geweld wordt gebruikt (Amerikaanse kinderen hebben via tv en cinema op hun tiende al honderden moorden gezien) dan ook niet verbieden voor de jeugd? Want ik geloof best dat zien roken doet roken. Maar wanneer je suggereert dat zien doden doet doden (ooit opgemerkt hoeveel schietpartijen op scholen er in de Verenigde Staten van Noord-Amerika plaatsvinden?) vloek je in de kerk. Het komt daar nooit meer goed….

Nieuwe tas
Mijn tas was versleten, dus ik ging op zoek naar een nieuwe. Ik had al een andere (hoger, smaller en zwarter) gekocht, toen ik bij het naar buiten gaan een bruine zag hangen. Beetje robuuster, toffer model. Of ik nog mocht ruilen. Ja hoor. Geen probleem. Ze waren nota bene exact even duur. Toeval bestaat niet: pas nú (had haar al ingeruimd, en zelfs reeds gebruikt), nu het zonlicht er op valt, zie ik het merk. Akkoord, er zit een apostrof in, maar daarvan afgezien heet de tas naar míj: Bever’s!

Gelovige buren
Nog goed kan ik me herinneren dat in mijn geboortestad Bergen op Zoom een nieuwe kerk werd opgetrokken. Ik was misdienaar in de Heilig Hartkerk en de kapelaan bij wie ik dikwijls diende werd bouwpastoor van de nieuwe parochie. Hij promoveerde van kapelaan Bouwman tot bouwpastoor Bouwman. Logisch natuurlijk, met zo’n naam. De kerk van de Goddelijke Voorzienigheid aan de Van Heelulaan werd op 29 november 1964 geconsacreerd door monseigneur De Vet, de bisschop van Breda. Niet veel later kwam de klad in het kerkbezoek. Niemand kon toen bevroeden dat het zo’n veertig jaar later weer een drukte van belang zou zijn. Maar dan wel bij de buren. Want naast de Goddelijke Voorzienigheid staat nu de fonkelnieuwe Ulu Moskee. In Bergen op Zoom waren we altijd wel gewend aan wat garagegrote protestantse kerkjes, maar een moskée in Wijk Oost? Mét minaret? Veertig jaar geleden werd je voor knettergek versleten als je de huidige situatie geschetst zou hebben….

Charmantwerpen
Sinds kort heeft Danny Braem de blog Charmantwerpen in de lucht. Een aanrader voor wie van de gebaande paden af durft te wijken en de andere kantjes van Antwerpen eens goed wil bekijken. Fris gekadreerd en, niet onbelangrijk, met milde humor besprenkeld:

http://www.charmantwerpen.be/index.php?showimage=7

Pain & pain
Mocht het u opvallen dat er zich opmerkelijk veel Engelstalige sadomasochisten in Parijs, en bij uitbreiding francofoon terrein tout court, ophouden dan heb ik een mogelijke verklaring. Want pijn is voor sadomasochisten zoiets als dagelijks brood voor normale mensen. Engelstalige moeten dus geniéten, want bij het Franse woord voor brood moeten zij telkens aan pijn denken…

Parijzer luchten
De Chinese regisseur Hsiao-hsien Hou draait mooie films. Twee jaar geleden maakte Zui hao de shi guang (in het Engels: Three Times) met Qi Shu en Chen Sang forse indruk. Nu pakt hij uit met Le voyage du ballon rouge, waarin behalve een geblondeerde Juliette Binoche en een rode ballon ook de stad Parijs zelve een hoofdrol speelt. Hsiao-hsien Hou móet Le ballon rouge van Albert Lamorisse uit 1956 hebben gezien, dat kán niet anders. Ook daarin zwerft een rode ballon door de Parijzer luchten. Het is een bijzónder charmante film, waarin de jongetjes ogen als mijn buurtgenootjes en ik in de tijd dat ik misdienaar werd. Dankzij het wonderlijke YouTube hoef je om die kortfilm te bekijken geen tickets te reserveren voor een of ander retrospectief filmfestival ergens in de provincie, maar is Le ballon rouge gewoon hier, op dít scherm te bekijken. Wie eens even wil onthaasten kan de rolprent aanschouwen via deze vier links (van boven naar onder respectievelijk Le ballon rouge deel 1 tot en met 4):

http://www.youtube.com/watch?v=SGgX212Pn7A
http://www.youtube.com/watch?v=nN5FWShLAwE&NR=1
http://www.youtube.com/watch?v=cmQJxIy7HOI&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=pPoc9Jtx8YE

Ron Scherpenisse maakt doorstart
Tja, het valt niet mee om van een verslaving af te raken. Vorig jaar stopte mijn goede vriend Ron Scherpenisse abrupt met het verzamelen van zwart-witte blokjes. Maar zoals bekend kruipen zwart-witte blokjes waar ze niet gaan kunnen, waarbij ze Ron tot een doorstart aanzetten:

http://zwartwitteblokjes.blogspot.com/

Wapens gevraagd
Voor het eerst sinds tijden weer eens naar wat speelgoed gekeken dat ik al mijn hele leven bewaar. Een houten hondje met pootjes aan wielen, een camion en een benzinepompje. Van Matchbox. Heb er als Bertie veel mee gespeeld. De laatste jaren amper meer. Maar: zou ik het wegdoen? Neen. Nooit. Bedacht zulks toen ik een mailtje kreeg van Benjamin Demeyere. Tot mijn grote vreugde (zijn exposities Neige en L’homme bijna invisible waren al pareltjes) heeft hij komende zomer in De Zwarte Panter weer een tentoonstelling. Met die uitstalling in het vooruitzicht stelt hij voor om samen onze planeet te ontwapenen. Hij vraagt iedere volwassene die nog in het bezit is van een speelgoedpistool of -revolver uit de kindertijd dat wapen aan hem af te staan. In ruil krijg je er van Benjamin een tekening van. Ik héb geen speelgoedhandvuurwapen meer, maar áls ik het nog zou hebben zou ik dat om sentimentele redenen toch niet wegdoen. Hoe zeer ik Benjamin en zijn prachtwerk ook waardeer. Maar wellicht is er onder u iemand die hem kan helpen (graag ook vermelding van ouderdom, en de stad waarin er mee gespeeld is): Benjamin Demeyere, Kistemaeckersstraat 30, 2140 Borgerhout, België.

www.benjamindemeyere.be

Fidel stopt ermee
Na er bijna een halve eeuw de baas te zijn geweest is Fidel Castro vanaf heden geen president meer van Cuba. Maar wat hééft hij de Yankees toch lekker lang kunnen jennen. Dwight David Eisenhower, John Fitzgerald Kennedy, Lyndon Baines Johnson, Richard Milhous Nixon, Gerald Rudolph Ford, James Earl Carter, Ronald Wilson Reagan, George Herbert Bush, William Jefferson Clinton, George Walker Bush….Fidel is aan zijn tiénde president van de Verenigde Staten van Noord-Amerika bezig. En voor hen allemaal was hij a pain in the ass. Het is te hopen dat McDonalds uit Havana wegblijft….

Dringend zónder
Meestal moet je wél iets hebben. Diploma zus, rijbewijs zo. Aantekening zus, ervaring zo. Hoe gevulder een curriculum vitae, hoe beter het dikwijls is. Maar er bestáán vacatures waarvoor je juist iets niét moet hebben….

Gewinnziffern
Dat er in België twee talen worden gesproken, weten de meeste mensen wel. Dat er echter drié officiële landstalen zijn is heel wat minder bekend. Maar bij nationale plechtigheden dient wel degelijk ook de taal van de Duitse Gemeenschap, al vormt die maar 0,7% van de bevolking, te worden gebezigd. Ook bij de Nationale Loterij dient zulks te gebeuren. En dus zie je soms ineens wat voor een práchtwoorden het Duits toch heeft. Winnende cijfers? Duidelijke mededeling. Chiffres gagnants? Idem dito. Maar Gewinnziffern? Daar stáát iets, hè?

Verdwaald
Ik had het bijna vast, dus er was sprake van een quasi perfecte camouflage, maar toen mijn hand er vlak boven was herkende ik deze verstekeling tussen de tomaten toch ineens als een mandarijntje....

4 + 5 = 8
Wanneer je als uitkomst van 4 + 5 als antwoord 8 geeft, wordt dat gegarandeerd fout gerekend. “Ach, het is toch ongevéér goed…” is geen goed verweer. Waaróm mag er dan te droes wél slordig met taal omgesprongen worden? Ik wordt is toch ongevéér goed. Ze begrijpen toch wat je bedoelt? “Zal ik een zakje om de vlees doen?” vroeg de caissière bij Delhaize daarstraks. Onderweg hoorde ik een meisje tegen haar gsm zeggen “O, je bedoelt die jongen met die petje” en bladerend door de kranten zie ik boven de kop Onderwijsbeleid drama een valentijnskaart met Ik hou van jouw… Dan heb je ook nog wijds uitzicht, en (in Hollands Maandblad nota bene) indentiteit. Je hoort en ziet het Nederlands voor je ogen desintegreren…

http://maarnogniethelemaal.blogspot.com/

Petje af
Even terugkomend op het berichtje van gisteren, over de ontbrekende cijfers op Paul van Ostaijens sokkel: ik had me al voorgenomen me niet te gaan ergeren aan een lamlendige ambtelijke afhandeling van het berichtje waarin ik een en ander meldde maar ziet: “Geachte heer, De door u gemelde ‘slijtage’ was al opgemerkt door onze onderhoudsploeg. Ondertussen is er opdracht gegeven om de datum te herstellen/te vervolledigen. Binnenkort kan u dus opnieuw 1928 lezen!” mailt een medewerker van het kabinet van schepen Philip Heylen me zojuist met vriendelijke groet. Binnen één dag antwoord uit het stadhuis. Ere wie ere toekomt: petje af!

Rokende en niet-rokende rokers
Zoekend door wat bestanden moet ik ineens denken aan de titel van de dichtbundel die Rutger Kopland zeven jaar geleden publiceerde: Over het verlangen naar een sigaret. Het is volgende maand reeds drié jaar geleden dat ik van de ene dag op de andere stopte met roken. Ik had al snel door dat ik nimmer een niet-roker zal worden, hooguit een niet-meer-rokende roker. Want soms, als ik bij lekker weer achter iemand kuier die een halve sigaret wegwerpt bijvoorbeeld, heb ik de neiging om in oude gewoontes te hervallen. Maar ik doe het niet. Ook nu heb ik weer rookdrift, nu ik langs een foto klik met een paar collega-auteurs. Op het moment dat de opname werd gemaakt, had ik het – evenmin als Noëlla Elpers en Peter Holvoet-Hanssen – in de gaten, maar wat stáán mijn jonge collega-dichters Stijn Vranken en Jess De Gruyter hier toch lekker te smoren…Ik rúik hun sjekkies bijna. En dan kom ik een paar foto’s verder nota bene mezelf tegen, op de Via Vittor Pisani in Milaan (op de achtergrond het station van de hoofdstad van Lombardije, op dat van Antwerpen na het mooiste ter wereld). Mét brandende sigaret tussen de lippen….En ineens moet ik me bedwingen om geen pakje sigaretten te gaan kopen….Maar ik doe het niét!

Monumentenzorg
Het standbeeld dat Wilfried Pas van Paul van Ostaijen maakte staat hier in Antwerpen sinds begin van de negentiger jaren op de Wijngaardbrug. Pás sinds begin van de negentiger jaren, maar het kunstwerk is reeds aan slijtage onderhevig. Niet de sculptuur zelf overigens, maar de tekst op de sokkel. Van Van Ostaijens geboorte- en sterfjaar, onder zijn handtekening, zijn nu al de 1 en de 9 verdwenen. Ik heb me voorgenomen dat straks per mail aan schepen voor cultuur Philip Heylen, te melden, en dan ben ik eens beniéuwd óf met zo’n melding iets gedaan wordt, en zo ja hoe snel. Ik houd u op de hoogte….

Hier sloopt….
Al meer dan twee decennia kondigt een bedrijf dat waarschijnlijk al lang en breed failliet is (waarvan de naam alleszins in de mist der tijden vergleden is) aan verantwoordelijk te zijn voor sloopwerkzaamheden. En al die tijd is die plaat zelf al gesloopt! Ondertussen raakt het bord groen van de mossen, en is het zelfs ingekapseld door takken van bomen die zich niets gelegen laten liggen aan deze antieke reclame….

Bijna een dubbelganger
Hoewel er veel Turken bij ons wonen hoort hun moederland nog niet bij de Europese Unie. Dus al helemaal nog niet tot de Eurozone (al zie ik dat laatste eerder gebeuren dan dat het Verenigd Koninkrijk daarin terecht zal komen). Maar bij de Turkse Nationale Bank zijn ze zich daar wel al op het voorbereiden. Hun munten van 1 lira lijken bij oppervlakkige beschouwing op die van € 2. Natuurlijk zie ik bij nadere beschouwing ook wel dat op de ene kant Yeni Türk Lirasi staat, en om het portret van wie ik gemakshalve maar als Mustafa Kemal Atatürk beschouw heen Türkiye Cumhurieti, maar het geldstuk is wél als een eurostuk in mijn beurs terechtgekomen….

Het lijkt wel lente
Het is nog steeds maar begin februari, dus de facto putteke winter. Het lijkt echter al wel lente. In de stad staan jonge muzikanten in luchtige kledij te doen of het al hartje zomer is. En binnen weet ons Stefke al duttend bijna perfect mee te bewegen met het binnenvallend zonlicht. Ik overweeg zelfs om voor het eerst dit jaar zonder overjas naar de bakker te kuieren….

King Crimson
In de tijd dat ik jong was werden nummers als Cat Food van groepen als King Crimson nog op single uitgebracht. Voor mijn jongere lezers: dat waren ronde schijfjes van vinyl die op een grammofoonspeler 45 rondjes per minuut draaiden, en op de voor- en de achterkant (in tegenstelling tot cd’s waren ze aan beide zijden afspeelbaar) één nummer bevatten. Herinnerde me plots dat ik indertijd dat plaatje had, toen ik daarstraks Discipline van King Crimson weer eens draaide. Cat Food is een pak ouder, en ineens realiseer ik me dat het dierlijke gitaargeluid van maestro Robert Fripp in Cat Food een enorme invloed moet hebben gehad op Adrian Belew, die later met Meester Fripp deel uit mocht maken van de King Crimson-bezetting die Discipline maakte. Met daarop onvergetelijke schoonheid als Frame By Frame, Matte Kudasai en – hierin hoor je Fripp’s invloed op Belew’s spel wellicht het duidelijkst –Elephant Talk. Op YouTube is een boeiend ilmpje te zien dat bij Cat Food werd gemaakt:

http://www.youtube.com/watch?v=IWcpldl2L6I

Sprookjesachtig stadhuis
In BN/De Stem trof ik deze foto van het stadhuis van Bergen op Zoom. Dat is al een pracht van een gebouw, maar met dat licht is het helemáál een plaatje. Zo sprookjesachtig zie je het zelden. Dat doorkijkje in de Sint-Annastraat is ook mooi. Goh, ik heb daar als verslaggever úren doorgebracht bij commissie- en raadsvergaderingen. De laatste keren dat ik er vertoefde was bij het inrichten, feestelijk openen en later natuurlijk weer uitruimen van mijn expositie Waar blijft de toekomst? – Berichten uit het oude Europa. Ik stelde toen foto’s, monotypes, objecten en tekeningen tentoon op de eerste en tweede verdieping van dit monument.

http://www.bertbevers.com/expo/expoboz.htm

Beetje langzaam van begrip vandaag
Ron en Veronic zitten in Parijs, en hebben het daar uitstekend naar hun zin. Ze stuurden een kaartje. Ogenschijnlijk een ouderwetsche opname uit het Parijzer archief. Zelfs láng ogenschijnlijk….In elk geval (waarschijnlijk ligt het aan mij – Er zijn mensen die kunnen bevestigen dat ik verder redelijk alert ben) ontdekte ik pas nadat ik de kaart een paar keer had zien liggen de grap van deze montage. Knap gedaan. Chapeau! Komische humor….

4706
Met Xin Nian worden de goden extra geëerd, men geeft elkaar in rood papier verpakte geschenken cadeaus en er wordt vuurwerk afgestoken, in róód papier verpakt vuurwerk. En een héleboel ervan. En een kabáál dat zulks oplevert….Er liepen heel wat mensen met tuitende oren. In de Chinese jaartelling is het nu 4706. Behalve Chinezen, vieren nu ook Koreanen, Miao, Mongolen en Vietnamezen feest.

Het Jaar van de Rat begint
Wat een feest weer in Chinatown. Zoals altijd weet de Chinese gemeenschap in de Vanwesenbekestraat van wanten. Vandaag is het Chinees Nieuwjaar, Xin Nian. Het Jaar van de Rat begint. Het Chinese jaar begint op de tweede nieuwe maan na de zonnewende van 21 december. Dit kan niet voor 21 januari en niet na 20 februari gebeuren. Xin Nian wordt gevierd door zowat heel Azië, en overal waar een duidelijke Chinese bevolkingsgroep zich gevestigd heeft. Zoals hier in Antwerpen in de omgeving van de Sun Wah.

Schimmel lijkt besmettelijk

In onze Botanische Tuin hier om de hoek hebben ze de plataan aan de kant van de Leopoldstraat verwijderd. Dik twee jaar geleden stierf de monumentale beuk al af. Die was het slachtoffer van de honingzwam, een soort schimmelinfectie. Deze beuk was met zijn tweehonderd jaar de oudste boom in de Kruidtuin. Ondertussen moest ook een eik het loodje leggen. En nu dus dan deze plataan. Die schimmel zit waarschijnlijk in de grond, en woekert zo voort. Er zijn dan al wel drie nieuwe bomen aangeplant, maar die ouwe mannen laten wel een serieuze leemte achter....

Deutsche Heereskarte
Die Eenige regeltjes voor liefhebbers van kaartspel lezende, schiet het me te binnen (een mens verzamelt de vreemdste dingen) dat ik in een van de gangkastjes een stok kaarten uit De Groote Oorlog heb, een Duits spel. Deutsche Heereskarte, von Kunstmaler J. Schönfelder herausgegeben von F.A. Lattman in Goslar. Een prachtig historisch bezit, met kaarten waarop alle onderdelen van het leger zijn vertegenwoordigd. En Wilhelm II wordt er niet in afgebeeld als Kaiser Deutschlands maar als koning van Pruisen, zoals ook zijn collega-vorsten van Beieren, Saksen en Württemberg hun eigen koningskaart hebben!

Spelregels
De editie 1918 van het Belgisch Soldatenboek had als leesvoer voorts gedichten (onder meer Klokke Roeland van Albrecht Rodenbach en Tot onzer glorie van Korporaal Daan F. Boens), Hoe zich te oriënteren met het kompas, een Vergelijkende tabel van eenige vreemde munten en De balans van 1917, waarin het aan de Turken ontnomen Mezopotamië [sic] met scherp inzicht wordt omschreven als ‘den toekomstigen voorraadzolder van de wereld’. En er waren Eenige regeltjes voor liefhebbers van kaartspel. Want aan het front werd niet alleen gevochten, maar ook gekaart….

Vereenigd Blijven!
Ondertussen is algemeen bekend dat er veel te veel Vlaamse soldaten sneuvelden louter en alleen omdat ze de bevelen van hun eigen officieren niet begrepen. Die verdomden het immers om iets anders dan Frans te bezigen. Dat weerhield de legerleiding er echter niet van om in het Belgisch Soldatenboek vrolijk op te roepen tot Vereenigd Blijven! Want er was immers Geen Onverzoenlijke Verdeeldheid op Taalgebied. Ha. Benieuwd hoe de Franstalige versie van het Belgisch Soldatenboek was.

Editie 1918
Blader al een tijdje geboeid door het Belgisch Soldatenboek, de Editie 1918. Werd uitgegeven door Drukkerij Berger-Levrault, die vestigingen had in Nancy en Parijs. Er zit een fotokatern in, met opnames van soldaten die geschut tegen vliegtuigen bedienen, militaire wielrijders en de loopgraven aan het front die hier loopgrachten in eerste lijn heten. Het kleine België hield daar achter de IJzer gedurende de hele Groote Oorlog dapper stand. Maar propaganda in eigen gelederen was echter ook toen al hoognodig om een schijn van eensgezindheid te creëren.

Krasse knar
Op nieuwjaarsdag laat hij nog bijna het leven bij een val, en nu is hij weer druk doende het voorgenomen concert in zijn geboorteplaats voor te bereiden. In tegenstelling tot wat dit artikeltje van het ANP (kunnen ze daar nou niet een béétje onderzoek doen in plaats van Dad’s Army na te papegaaien?) meldt vertrok Heesters niet tijdens de Tweede Wereldoorlog naar Duitsland. Hij was daar reeds een grote ster lang vóór die oorlog uitbrak. Maar goed, als je het soort mensen dat ook anno 2008 protesteert tegen zijn optreden moet geloven zaten er tussen 1939 en 1945 ook 16 miljoen Nederlanders in het verzet, terwijl er destijds nog geen 10 miljoen waren. Maar allez, wat mij in dit berichtje voorál trof was de uitspraak “Ik ben weer de oude.” Johannes Heesters is van 1903, en wordt dit jaar 105….!

Poezenkerk
Wij dachten dat we er helemaal alléén waren, daar in die charmante Parish Church of Saint Mary The Virgin aan (hoe moet dat anders heten?) Church Square in het beeldschone stadje Rye, een van de Cinque Ports aan de kust van East Sussex. Zelfs nog toen ik deze foto van het interieur maakte. Maar nog terwijl ik afdrukte zag ik daar ineens al gezelschap: het kopje van een blonde poes, die op haar gemakje op een van de banken had liggen slapen, stak plotsklaps nieuwsgierig omhoog….