Closing Time

Een gelukzak ben ik, met het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten nabij, en daarin de beeldschone tentoonstelling Closing Time. Aan het eind van het jaar gaat het museum dicht in verband met grootscheepse restauratiewerken, maar tot 3 oktober kunt u er nog terecht voor deze door de Antwerpse kunstenaar Jan Vanriet ingerichte uitstalling. Gastconservator Vanriet kreeg carte blanche om een keuze van oude en moderne meesters uit de KMSK-collectie te maken, en die te confronteren met zijn eigen werk. Hij maakte er een sprankelend schouwspel van. Allen her! Meer: http://www.verbaasdemaskers.blogspot.com/

Kaiju

Kaiju. Dat is het Japanse woord voor monster, en bij uitbreiding voor monsterfilm. Monsterfilms zijn in het land van de Rijzende Zon altijd populair geweest. Ze maken er daar ook veel. Tegenwoordig kan men met behulp van computeranimatie overdonderende producties in elkaar zetten, maar de 'echte' monsterfilms zijn natuurlijk die rolprenten in zwart-wit uit de jaren vijftig. Ik schiet altijd in de lach bij die dingen. Neem de eerste Godzilla (uit 1954). Daarin wordt het monster gespeeld door een man in een Godzilla-pak! En hoewel dat overduidelijk is, werd er her en der toch gehuiverd als het weer eens een stad vertrappelde. Ook Londen moest er ooit aan geloven....
http://www.youtube.com/watch?v=9Z40Msk2jys

Zinloze weetjes

Iedere week sla ik de nieuwe omroepgids met plezier open op de rubriek Zinloze weetjes. Een héérlijke rubriek met een titel die de lading volledig dekt. Wat te denken van 'Overdag worden er meer meisjes dan jongens geboren' (Wat mij betreft klopt dat: ik kwam om 23.55 uur ter wereld, en ben dus de facto maar vijf minuten jarig). Of van 'Primaten en olifanten zijn de enige dieren die zichzelf in de spiegel herkennen.' Of van 'Bij het blozen kleurt ook je maag rood.' Of van: 'Een mier kan twee weken onder water blijven.' Of van: 'De oude Hebreeërs hadden het nooit over hun buitenboordmotor: het Hebreeuws kent geen woord voor penis.' Allemaal zinloos ja, maar geweldig om te wéten....

In de kaart gekeken....

Het probleem Brussel-Halle-Vilvoorde is aan buitenlanders amper uit te leggen. In beginsel komt het conflict neer op een wezenlijk verschil tussen Franstaligen, die uitgaan van het personaliteitsbeginsel, en Vlamingen, die voorrang geven aan het territorialiteitsbeginsel. Dat betekent dat ze (mijns inziens terecht) vinden dat de taalgrens (die er in 1963 nota bene op vraag van de Franstaligen is gekomen!) gerespecteerd dient te worden. Natuurlijk kunnen Franstaligen zich in Vlaanderen vestigen, maar dan mogen ze niet verwachten dat ze zich officieel van het Frans mogen (laten) bedienen. Vaak is een simpele vergelijking het best om een dergelijke complexe zaak te verduidelijken. Iemand stelde onlangs dat wat de Franstaligen doen hetzelfde is als wanneer Balkenende zou zeggen: "Er leven nu zoveel Nederlanders in Brasschaat dat je die gemeente maar aan Nederland moet afstaan." Van de Franse zender TF1 mag je al helemáál niet verwachten dat ze begrijpen hoe een en ander in elkaar steekt, want die kan België (zie hierboven) niet eens fatsoenlijk in káárt brengen. Zucht....

Krakend in alle voegen....

België loopt op haar laatste benen. Het befaamde Brussel-Halle-Vilvoorde-probleem is nog immer niet opgelost, en dat móet omdat er volgens de grondwet anders geen geldige verkiezingen kunnen gehouden worden. Vlamingen en Franstaligen staan pal tegenover elkaar. Vraag blijft dus hoe er verkiezingen georganiseerd moeten worden op een manier die strookt met de grondwet. "Er moeten verkiezingen komen, maar ze zijn niet wettig. Als partij moet je deelnemen, maar als democraat moet je ze aanvechten", stelde N-VA-voorzitter Bart De Wever vanmorgen. Een aantal burgemeesters van Vlaamse gemeenten in de rand rond Brussel kondigde vandaag al aan geen verkiezingen te willen organiseren, en als die er tóch komen de grondwettelijkheid ervan bij het gerecht in vraag te zullen gaan stellen. Staat en grondwet kraken in hun voegen....

Achterhoekse impressies

Vermits ik toch in de Achterhoek was ook een kijkje gaan nemen op het Landgoed Enghuizen in Hummelo, een beeldschoon. Je kunt daar nu de wandeling In gesprek met het landgoed volgen. Beeldende kunst wordt er afgewisseld met poëzie, De Enghuizer Dialogen. Die werden geschreven door het dichterscollectief De Omsmeders, waarvan ik mij lid mag noemen. Er zijn verzen te vinden van onder meer Ankh Gussinklo, Hans Mellendijk (O-Traum, hieronder), Louis Radstaak, Wim van Til, Margót Veldhuizen en van mijn hand de bijdrage Instantané (onderste foto). Ook de kunstmarkt in Hummelo bezocht, waar een aantal Omsmeders elkaar ontmoette. Zie:
http://smelsslems.web-log.nl/smelsslems_zacht_tikkend_/2010/04/4-omsmeders-te.html

en

http://picasaweb.google.com/louisradstaak/KunstmarktHummelo?feat=email#

Aan tafel in het Poëziecentrum Nederland

In Bredevoort geweest, waar ik in het kader van de reeks Ontmoet de dichter.... te gast was in het Poëziecentrum Nederland. Alle plaatsen rond de centrale tafel waren bezet, hetgeen temeer een mooi resultaat was vermits het buiten schitterend lenteweer was. Interviewer Wim van Til, directeur van het Poëziecentrum, had mijn werk goed doorgenomen. Het was een interessante exercitie om er doorheen te lopen, er uit voor te lezen, erover te praten, er lijnen in te ontdekken. Leuk, eens iets anders dan alleen maar poëzie voordragen. Het was een bijzonder aangename middag aan 't Zand in Bredevoort.

Vlaamse Meesters

Zit te werken bij de klanken van een wonderschoon album: The Tallis Scholars Sing Flemish Masters. The Tallis Scholars zijn fenomenaal, en brengen de Missa De Apostolis van Heinrich Isaac, Missa Au Travail Suis van Johannes Ockeghem, Missa Osculetur Me van Orlandus Lassus, Missa Praeter Rerum Seriem van Cipriano De Rore en Missa Et Ecce Terrae Motus van Antoine Brumel. Dit dubbelalbum, verschenen op het label Gimell met op en in het hoesje portretten van Tommaso Portinari en zijn gade door Hans Memling, is een aanrader! Luister maar: http://www.youtube.com/watch?v=v5OhIKZ4Wbo

Schelden als kunst

Amuseer me kostelijk met de scheldwoorden van Kapitein Haddock, de vriend van Kuifje. Het arsenaal waaruit Archibald (die komt in alle albums slechts één keer voor maar het ís zijn voornaam) is ronduit indrukwekkend. Wat te denken van Balkan-hork, basbazuin, in egelvet gebraden kolokwint, Alpiene kropdrager of polygraaf? Ze staan allemaal keurig opgelijst in Albert Algouds Duizend bommen en granaten - Beknopt scheldwoordenboek van Haddock. Vond daar onlangs ook de Franstalige versie, Le petit Haddock illustré van. Aardig om te vergelijken. In de veertiger jaren was het nog verdacht om geen vlees te eten, vermits Haddock ook vegetariër als scheldwoord bezigt. Zwamneus is in het Frans bougre d'olibrius, overgehaalde zandvlooien tchouck-tchouck-nougat en sokkenlopers va-nu-pieds. Héérlijke boekjes!

Lang onder water

Zeehonden kunnen heel erg lang onder water blijven zonder adem te halen. Dat staat netjes vermeld op een bordje voor hun bassin. Die boodschap werd daar aangebracht omdat veel mensen verzorgers kwamen waarschuwen omdat ze bang waren dat een van de dieren dood was....

Abracadabra

Er wordt dikwijls gemopperd op Arabische opschriften op winkels, maar - ik wees er eerder al op - je hoort hier in Antwerpen nou nooit eens iemand opmerken dat er voor ons westerlingen ook onbegrijpelijke boodschappen staan op joodse winkels en instellingen. Zo hangt op een school in aanbouw aan de Plantin-Moretuslei deze mededeling. Wat staat daar? De voertaal in Antwerpen is Néderlands....Als Arabieren zich organiseren in een partij als de AEL wordt er moord en brand geschreeuwd, maar waarom vindt iedereen het normaal dat joden eigen bewakers bij hun scholen hebben staan? Als dat al nodig is, is dat dan geen taak voor de politie? Zo vind ik het ook merkwaardig dat de Hatzole wordt gedoogd. Dat is de eigen joodse hulpdienst. Orthodoxe joden weigeren namelijk geholpen te worden door goj ambulanciers, brandweerlieden en dokters....Je vraagt je af: zou de Hatzole een niet-joods slachtoffer de helpende hand toesteken?

Uit de kast (12)

Daar sta ik weer met de ogen toe voor mijn poëziekast om er voor deze rubriek op goed geluk een bundel uit te halen. Deze keer komt daar Spertijd van Albert Hagenaars uit. Een willekeurige bladering brengt me op bladzijde 50, bij Montreuil (Voor mijn vader):

Door de mortel van Montreuil loop ik
een verlaten zondag uit, in de klanken
van een bekende opera denkend aan jou
en je drang naar zee, verre landen.

De versie van thuis, door jou zacht mee-
gezongen, overstemt die van hier, schallend
uit schrale kozijnen. En nog verder vouw
ik je vleugels in me open: duizelend

aan de kust van Parijs, op een viaduct
over de Périphérique, schommel ik weer
in de loverrijke hof, jij duwend in de diepte,
ik een al hoogtevrees boven de barakken

vol honger van Zuffenhausen en Fellbach,
en hoger nog, tot tussen de zeemeeuwen
van onze geboortestad, krijsend om het witst.
Heimwee, in zwarte zwermen, snerpende aria's.

Kasseitapijt

In Roeselare, een uiterst charmant stadje in West-Vlaanderen, het Wielermuseum Roeselare bezocht. Bij binnenkomst heb je niet onmiddellijk in de gaten wat er zo bijzonder is aan de inrichting, maar na enkele meters dringt het tot je door: je hebt de indruk dat je over kasseien kuiert, maar de facto betreft het vloerbedekking met kinderkopkesmotief! Waar zie je dat, kasseitapis-plain? Overigens is het museum de moeite wan een bezoek meer dan waard:
http://www.dewapperendevaan.blogspot.com/

Lust voor het oog

Een lust voor het oog zijn ze, de explosies van bloesems, geuren en tinten waarop de lente ons vergast. Wat kleurschakeringen betreft kan eigenlijk alleen de herfst zich enigszins met het huidige jaargetijde meten....

Geen weids klavier

Vermits het Chinees (als je met al die verschillende varianten ervan al kunt spreken van het Chinees) vreselijk veel karakters kent vroeg ik me af hoeveel toetsen een Chinees klavier eigenlijk zou hebben. Zou het veel groter zijn dan het onze? Maar neen, zo leert een tochtje op internet: Chinezen werken met een toetsenbord dat hetzelfde formaat heeft als het onze, en gebruiken het qwerty-systeem waarbij op elke toets behalve een Latijnse letter ook een aantal karakters is te vinden.

Ontmoet de dichter....

Op zaterdag 24 april ben ik in het Poëziecentrum Nederland te gast in het programma Ontmoet de dichter....Dat is een reeks poëziemiddagen tijdens dewelke telkens een andere dichter centraal staat. Ik kader in een mooie reeks, die in in 2006 van start ging met Menno Wigman, Patty Scholten en Anton Korteweg. In 2007 schoven in Bredevoort Tsead Bruinja, Hannie Rouweler & Joris Iven, Victor Vroomkoning en Wim van Til aan tafel, en in 2008 Co Woudsma, Jane Leusink, Marijke Hanegraaf en Chrétien Breukers. Vorig jaar gaven Annemieke Gerrist, Kees van Domselaar, Anne van Amstel, Frans Budé, Pim te Bokkel, Mischa Andriessen, Frank Hussem (over zijn vader Willem), Onno Kosters, Piet Gerbrandy en Hans van de Waardenburg er acte de présence en dit jaar tot nu toe reeds K. Schippers, Hanz Mirck en Edwin Fagel. Ook voor de rest van het seizoen staat al veel vast: na mij volgen Ilse Starkenburg (mei), Thomas Möhlmann (juni), Ester Naomi Perquin (juli), Astrid Lampe (augustus) en Margreet Schouwenaar (september). Van iedere dichter die in de reeks te gast is verschijnt een bibliofiele uitgave met een litho van de kunstenaar Gerrit Westerveld. Ik heb Weinig namen kent de droom, mijn bijdrage aan deze serie, al zitten signeren....

http://www.cremermuseum.nl/stingray_dam/pages/cms/ui/viewer.phtml?SiteID=1&PageID=3&ShowBy=blogentryid&ComponentID=468

http://www.kcgliteratuur.nl/agenda/index.cfm/d_id/264

http://www.boekenstad.com/ned/index.php

Spiegelbeeld

Hé, wat zie ik daar aan mijn voeten voor roods bewegen? Even bukken leert me dat het geen diertje is, maar dat het om twéé diertjes gaat. Het duo lijkt wel aaneengegroeid, maar beweegt zich in één richting. Merkwaardig. Het betreft exemplaren van de vuurwants, de pyrrhocoris apterus. Die komt het meest voor aan de voet van linden, en is te zien van begin voorjaar tot in de herfst.

De broodnodige variatie

Een klein onderzoekje leerde me dat het in andere voetballanden sedert 1980 veel meer kleinere clubs is gelukt de titel aan de traditionele grootmachten te ontfutselen. Zo ging het landskampioenschap in België naar SK Beveren, KV Mechelen, Lierse SK en KRC Genk. In Engeland konden de supporters van Aston Villa, Everton, Leeds United, Blackburn Rovers (foto) en Chelsea juichen, terwijl in Spanje Real Sociedad, Atletic Bilbao, Atletico Madrid, Deportivo La Coruña en Valencia het seizoen als eerste afsloten. Ook in Duitsland was er sedert 1980 veel meer variatie met HSV, VfB Stuttgart, Werder Bremen, 1.FC Kaiserslautern, Borussia Dortmund en VfL Wolfsburg. Zelfs in Italië was het de laatste drie decennia niet immer Milaan of Turijn waar gevierd mocht worden: AS Roma, Hellas Verona, SSC Napoli, Sampdoria en SS Lazio werden er landskampioen!

Duimen voor de Tukkers

Het wordt spannend want met nog maar twee wedstrijden te gaan één punt voorsprong, maar ik zou het zeer leuk vinden voor FC Twente wanneer de club kampioen zou worden van de Eredivisie. Op een paar uitzonderingen in de beginjaren van die competitie (Willem II, Rapid JC, DOS, Sparta en DWS) na slaagde er sinds 1980 maar één club in om de traditionele Grote Drie (Ajax, Feyenoord en - vooral - PSV) van de titel af te houden: AZ in 1980 (al luidde de naam toen nog AZ'67) en in 2009. De kampioensschaal weze de Tukkers gegund. Eind jaren zestig waren ze lang met Feyenoord verwikkeld in de strijd om het landskampioenschap maar toen moesten Eddy Achterberg, Dick van Dijck, Epi Drost, Henk Houwaart, Jan Jeuring, Piet Schrijvers, Theo Pahlplatz en hun maten uiteindelijk toch de duimen leggen voor de ploeg uit Rotterdam-Zuid.

http://www.cremermuseum.nl/stingray_dam/pages/cms/ui/viewer.phtml?SiteID=1&PageID=3&ShowBy=blogentryid&ComponentID=466

Regiefoutje....

Hoewel ik het album in de loop der jaren toch regelmatig las, ontdek ik pas nu een regiefout in Asterix en de gladiatoren. Daarin raakt Caius Paffus, de directeur van het opleidingscentrum voor gladiatoren, dusdanig gestresseerd door de tegenwerking van Asterix en Obelix dat hij kilo's en kilo's afvalt. Dat is - zie hieronder - goed te zien op plaatje drie van bladzijde 32. De volgende dag echter (te zien op plaatje 5 van bladzijde 34) is hij weer helemaal terug op zijn oude gewicht. Slordig van René Goscinny en Albert Uderzo....

Archief Houten Gong netjes opgeslagen

De facto nog zo recent en toch al zo ver weg lijkend: het archief van De Houten Gong - tijdschrift voor poëzie. Dat gaf ik uit tussen februari 1999 en september 2002. Kwam de mappen tegen in de kelder, waar ze al jaren oningezien stonden. De boel mee naar boven genomen en eens grondig opgekuist. De collectie werd ondertussen welkom geheten bij Het Letterenhuis. Daar is ze deftig opgeslagen. Het was leuk om terug te lezen. Al die literaire contactjes en contacten. Met H.H. ter Balkt, Benno Barnard, H.C. ten Berge, Frans Budé, Hendrik Carette, Patrick Cornillie, Emma Crebolder, Maria van Daalen, Job Degenaar, Aleidis Dierick, Bart FM Droog en Peter Ghyssaert.

Met Leo Herberghs, Peter Holvoet-Hanssen, Philip Hoorne, Johanna Kruit, Peter Nijmeijer, Paul Rigolle, Albert Schaalma, Werner Spillemaekers, Peter Theunynck, Miel Vanstreels, Willie Verhegghe, Victor Vroomkoning, Menno Wigman en noem ze maar op. Allemaal dichters die me ongepubliceerd werk gaven voor De Houten Gong. En met ondertussen reeds overleden mensen als Wilfried Adams (met wie ik op de foto hierboven sta), Ben Cami, Erik Heyman, Jan Kostwinder en Jos Steegstra. Bizar om hun handschrift onder ogen te hebben terwijl je weet dat ze aflijvig zijn.....Na nummer dertien ben ik met de uitgave gestopt. Ineens begon het literaire leven op internet te bloeien. Maar aan dat dozijn plus één papieren edities heeft een pak interessant volk meegewerkt:
http://www.bertbevers.com/houtengong.htm

Zie ook:

http://mededelingen.over-blog.com/article-bert-bevers-de-houten-gong-gerrit-westerveld-48580168.html

Straatboodschappen

Een hartje met een pijltje dat naar het zuidoosten wijst. Een kruisje met een pijltje dat naar het noordwesten wijst. Als je de blik alleen maar op oneindig houdt gericht ontgaan dergelijke geheimzinnige straatboodschappen je....

Dichter van de maand

Iedere dichter vindt het een aangename gedachte zijn werk in letterkundige instellingen en bibliotheken bewaard te weten. Daar staat het, als in mijn eigen kast, gewoon verticaal op de planken. Het doet me dan ook bijzonder veel genoegen het mooi uitgestald te zien in de vitrines van het Poëziecentrum Nederland aan 't Zand in Bredevoort. Directeur Wim van Til haalde bijna letterlijk alles wat hij er van me heeft uit de kast. Ik ben in het Poëziecentrum Nederland Dichter van de Maand. Overigens ben ik er aanstaande zaterdag 24 april ook te gast in de reeks Ontmoet de dichter....
Zie: http://www.poeziecentrumnederland.nl/paginas/dichtervandemaand.html

En: http://www.dichtervandemaand.blogspot.com/

Vroeg of laat?

Hé, een bordje met de boodschap Verboden het ijs te betreden. In hartje lente. Ofwel zijn hier nijvere gasten in de weer geweest, die geen enkel risico willen lopen en de eerste vorst voor willen zijn ofwel zijn het wat tragere die nog niet in de gaten hebben dat het water weer vloeibaar is....

Knuffelhond

Nog wat nostalgie: kwam in de kast mijn oude knuffelhondje weer eens tegen. Zonder dat kon ik als klein kulleke niet in slaap komen. Het is steeds met me mee verhuisd. Het is gevuld met stro, en ouder dan ik zelf ben. Kijk die kraaloogjes toch eens, dat roze voorhoofdje en dat parmantige gele snorretje van één draadje. De vlekjes op zijn linkerflank zijn zo te zien gestold oud bloed dat ooit uit mij gekomen is....

P.S. Er was er in de buurt nóg een:

http://desolaat.blogspot.com/2010/04/gentiaanstraat-boz-fra-fam.html

Een thuis dat niet meer bestaat

Rudy Kousbroek zaliger nagedachtenis noteerde ooit: "Ik ken geen treuriger gevoel dan de weg weten in een huis dat niet meer bestaat." Daaraan moest ik denken bij de foto's die mijn broer Peter maakte van de sloop van een aantal blokken woningen in Bergen op Zoom. Onderdeel daarvan was de maisonnette aan de Plataanstraat waar wij opgroeiden van 1957 tot 1968. Ik ben daar, in de schaduw van de Heilig Hartkerk, elf jaar lang gelukkig geweest. Het is inderdaad treurig om dwars door dat oude vertrouwde huis waarvan nu nog slechts puin resteert heen te kunnen kijken.

Dat bouwsel rechts vooraan is de schuur, waarin fietsen gestald werden, kolen gestort en aardappelen bewaard. De laatste jaren, zie ik aan de radiator in de gang, was er centrale verwarming. De deur rechts van de voordeur was die van de keuken, het raampje links dat van de wc. In de grote slaapkamer op de eerste verdieping waarvan het raam te zien is kwam ons zusje ter wereld. Op de foto hierboven zie je de gebroeders Bevers (ik zit aan het stuur) met hun eigen kleine bakfiets. We waren in de buurt de enige met zo'n triporteurke. Ons pa had dat gekocht van Bakkerij van Beers in de Lievevrouwestraat, en het voor ons opgeknapt. Op de achtergrond kijken ons ma en neefje Hans naar de lens....

Helden aan de Schelde

Na zijn zege in De Ronde van afgelopen zondag hebben de Vlaamse wielerliefhebbers Fabian Cancellara helemaal in hun hart gesloten. Hij was vanmorgen in Antwerpen, bij de start van de Scheldeprijs. Wát een ovationeel applaus viel hem ten deel zeg. Uiteraard kregen ook andere kleppers als Tom Boonen en Robbie McEwen de handen op elkaar maar Spartacus werd extra beloond voor zijn puike prestatie in Vlaanderens Mooiste. Hij keek zijn ogen uit. Het is dan ook niet evident te worden toegejuicht op een beeldschoon plein als de Antwerpse Grote Markt, in de schaduw van het stadhuis en de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal. Het was je gegund, Fabian!

De drukte in het centrum van de Scheldestad was, en daar droeg beslist ook het lekkere weer toe bij, enorm. Wielerliefhebbers waren van heinde en verre toegestroomd om hun helden van nabij te aanschouwen. En er waren er behalve bovengenoemde nog heel wat. Tyler Farrar bijvoorbeeld, en (foto boven) Filippo Pipo Pozzato (zal hij zondag aanstaande in Parijs-Roubaix mee de koers bepalen?). Ook de immer sympathieke Thor Hushovd (foto onder) voelde zich zichtbaar welgekomen.

Enghuizer Dialogen

De Enghuizer Dialogen. Onder die titel werkte dichtersgroep De Omsmeders mee aan het project In gesprek met het landgoed, een wisselwerking tussen beeldende kunst, poëzie en natuur op het Landgoed Enghuizen van A.R.E.L. Graaf van Rechteren Limpurg in Hummelo. Behalve kunstwerken van artiesten als José Botterhuis, Jozef Kemperman, Floris Wolvetang en Günther Zins zijn er in de Achterhoekse openlucht op speciaal voor deze gelegenheid ontworpen dragers gedichten te lezen van onder meer Hans Mellendijk, Louis Radstaak, Wim van Til en Margót Veldhuizen. Van mij is er in het woud het gedicht Instantané te vinden.

The heron-priested shore

Het blijft een prachtige vogel, de blauwe reiger, de ardea cinerea. Telkens als ik de vijver rond Kasteel Schoonselhof passeer staan er wel een paar exemplaren geduldig naar kikkers en vissen te turen. Bijna altijd moet ik dan aan Dylan Thomas denken. De Welshe dichter met de onvergetelijke stem had het in zijn Poem in october over een dergelijke aanblik: It was my thirtieth year to heaven / Woke to my hearing from harbour and neighbour wood / And the mussel pooled and the heron / Priested shore.
http://www.bertbevers.com/reiger.htm

Een tweede handschrift

Een boodschappenlijstje in een echt mamahandschrift. En nog in foutloos Nederlands gesteld ook. Zelfs yoghurt staat er zoals het hoort, hetgeen geen evidentie is. Kijk alleen maar eens naar de boodschappenlijstjes van woensdag (yochurt), donderdag (de twijfel spat er van af) en vrijdag (yogurt). Gisteren werd het overigens ook juist geschreven. Op het einde duikt er een tweede handschrift op, van dochterlief waarschijnlijk: 2 x honingdrop! (Anouk heeft het opgegeten!). Hier moet het moet dan wel haar zijn, maar de kleine dame heeft nog veel tijd om te leren. Ik blijf boodschappenlijstjes fascinerend vinden....
http://www.geefonsheden.blogspot.com/

Wegwezen dames!

Dat lijkt me een overbodig plakkaat. Alleen voor mannen! Alleen voor mannen? Alsof er dames zouden zijn die de behoefte hebben om pipi te doen boven een dergelijke ouderwetsch pissoir....

Minikastanje

Het is lente, en daarop reageert de natuur. Ineens valt me op onze binnenplaats een nieuwe aanwinst op: een heuse kleine kastanje. Niet geplant. Waarschijnlijk is er een zaadje van de drie nabije volwassen exemplaren van de paardenkastanje (de aesculus hippocastanum) op een vruchtbare plek terechtgekomen. Ben benieuwd of deze minikastanje zich tot een grote zal weten te ontwikkelen.

De Ronde gaat altijd door

Bladerend in de wielergidsen valt me ineens iets eigenaardigs op. Het is min of meer voor de hand liggend dat oorlogen de erelijsten van wedstrijden onderbreken. Toch werd (ik beperk me even tot de grote eendagswedstrijden in onze contreien) Luik-Bastenaken-Luik in 1943 (de andere oorlogsjaren dan weer niet. Vreemd.) verreden. De Waalse Pijl werd dan alleen in 1940 niét gehouden, en Parijs-Roubaix in 1940, 1941 en 1942 niet maar in 1943 en 1944 wél. En hét monument der monumenten, de Ronde van Vlaanderen? Nooit afgelast, zoals veel andere koersen wel, vanwege storm. Voor het eerst verreden in 1913. Begrijpelijkerwijze van 1915 tot en met 1918 niet, maar vervolgens vvrrooemm tot aan de dag van vandaag. Inclusief 1940, 1941, 1942, 1943 en 1944! Grote man in die jaren was Achiel Buysse die in 1940, 1941 én 1943 won. In 1942 en 1944 wonnen twee renners wier namen nog immer klinken als een klok: Briek Schotte en Rik Van Steenbergen.