Nog wat nostalgie: kwam in de kast mijn oude knuffelhondje weer eens tegen. Zonder dat kon ik als klein kulleke niet in slaap komen. Het is steeds met me mee verhuisd. Het is gevuld met stro, en ouder dan ik zelf ben. Kijk die kraaloogjes toch eens, dat roze voorhoofdje en dat parmantige gele snorretje van één draadje. De vlekjes op zijn linkerflank zijn zo te zien gestold oud bloed dat ooit uit mij gekomen is....
P.S. Er was er in de buurt nóg een: