Al zolang ik haar ken herleest Geertje van tijd tot tijd Helene Defraye van Hubert Lampo, een van haar lievelingsboeken. Onlangs vond ze daar zelfs een gave eerste druk van, uit 1944. Ze zat die nu met latere edities te vergelijken, waarbij het haar opviel dat de auteur zijn boek geregeld aanpaste aan de Moderne Tijd. Zoals ook bijvoorbeeld Hergé jammer genoeg met zijn avonturen van Kuifje deed. Neem het slot van het eerste hoofdstuk, waarin Helene Defraye vrijaf heeft gevraagd aan haar baas: ‘Ze weigert, wanneer hij haar aanbiedt, ook morgen vrij over haar tijd te beschikken, als het nodig zou blijken. Hij krijgt het wel alleen voor elkaar, beweert hij. Ze legt er de nadruk op, dat ze nog vanavond weerkeert en morgen op post zal zijn.