Ver van de zee
Wanneer je me zou vragen welke muziek het dichtst de hemel benadert zou ik toch al een paar weken het Requiem 1863 noemen van Peter Benoit, en die is van bij ons. Maar toch ben ik het eigenlijk wel eens met deze overdenking van, hij nog even, Georges Perros: “Is het toeval dat de belangrijkste muziek uit Midden-Europa komt, ver van de zee? Ik geloof het niet. De zee roept geen echo op. De echo is nu juist de essentie van de klassieke muziek, het is het woud, Salzburg. Mozart noch Beethoven kun je je zonder het woud voorstellen. Vooral Beethoven niet. Zijn sonates zijn tochten door het bos, met opeens tra’s, en schaduwrijke stukken, beken, plekken die je in vervoering brengen, schemeringen.”
Wanneer je me zou vragen welke muziek het dichtst de hemel benadert zou ik toch al een paar weken het Requiem 1863 noemen van Peter Benoit, en die is van bij ons. Maar toch ben ik het eigenlijk wel eens met deze overdenking van, hij nog even, Georges Perros: “Is het toeval dat de belangrijkste muziek uit Midden-Europa komt, ver van de zee? Ik geloof het niet. De zee roept geen echo op. De echo is nu juist de essentie van de klassieke muziek, het is het woud, Salzburg. Mozart noch Beethoven kun je je zonder het woud voorstellen. Vooral Beethoven niet. Zijn sonates zijn tochten door het bos, met opeens tra’s, en schaduwrijke stukken, beken, plekken die je in vervoering brengen, schemeringen.”