We hadden er ons net over verbaasd dat wij het over een kléinkind hebben, en onze zuiderburen over un petit-enfant maar dat de Britten het dan weer een grándchild noemen. En toen kwam er een doos kattentongen op tafel. Het blijft toch een eigenaardig volk daar aan de andere kant van de Noordzee. Kattentongen zeggen wij, in het Frans is het langues de chats en in het Duits Katzentungen. Verwijzen de Engelsen ook naar feliene tongen? Niks hoor: in het Verenigd Koninkrijk snoepen ze cat fíngers....