Een heerlijk moment van de dag is immer het scheren (in mijn geval voortaan behalve wangen en hals ook de schedel). Toch heb ik dat niet altijd zo ervaren. Want aanvankelijk ontdeed ik me van mijn baardharen met een scheerapparaat, als ik me goed herinner een model van Remington. Dat kreeg ik ten geschenke toen ik Een Man dreigde te gaan worden. Klassiek cadeau, zoals het horloge dat je (katholieke jongetjes dan toch) bij je Eerste Heilige Communie van je oma kreeg. Maar op de een of andere manier vond mijn huid dat scheerapparaat geen prettige gewaarwording. Ik kreeg van het machientje, en ook van andere modellen, steevast een geïrriteerde huid. Sinds ik overstapte op nat scheren echter sta ik neuriënd voor de spiegel. Hetgeen me de vraag deed rijzen of Het Scheerapparaat eigenlijk nog wel in zwang is.