We zagen in Cartoon's Tokyo Sonata van Kiyoshi Kurosawa (geen familie van), en we waren bij het verlaten van de cinema gewoonweg stil van de ongelooflijke series onwaarschijnlijkheden die de Japanse regisseur op elkaar had weten te stapelen. De film ontving verschillende prestigieuze prijzen, maar niet van ons. Gelukkig had ik een ouderwetsche avonturenfilm opgenomen, Krakatoa, East Of Java uit 1968. Daar heb ik een speciale herinnering aan. Vermits mijn vader in de Roxy werkte hoefde ik daar nooit te betalen voor een kaartje. Sterker: er werd altijd een zetel vrijgehouden voor 'de zoon van Jaap'. In 1969, ik was bijna 15, had pa echter een nieuwe job. Ik had zin om naar de film te gaan, en zo kwam ik (in de Roxy draaide niets van mijn gading) voor het eerst van mijn leven in die andere bioscoop in de stad, de Luxor in de Lievevrouwestraat. Daar betaalde ik voor het eerst voor een filmticket, en wel voor Krakatoa, East Of Java. Vakkundig gemaakt spektakel over de in augustus 1883 over de ganse wereld voelbare uitbarsting van de vulkaan op het eiland Krakatau in wat toen nog Nederlandsch-Oost-Indië heette. Maximilian Schell is voorspelbaar heldhaftig, Diane Baker wonderschoon en de fraaie pakketboot Batavia Queen de eigenlijke heldin van dienst. Was aardig om de rolprent eens terug te zien. Heb me er alleszins een stuk beter mee vermaakt dan met Tokyo Sonata. A propos (in Hollywood weten ze niet zo goed hoe de wereld ineen steekt): Krakatau ligt ten wésten van Java....