Hans Mellendijk ontdekte op het wereldwijde web dat Sylvie Bousseau en Frank Westermeyer in Weimar ijveren voor het behoud van een reusachtig Trampelpfad, zoals onze buren in het oosten gebaande paden noemen. Een Volksskulptur wordt het er genoemd. Op zijn blog publiceert Hans vandaag een gedicht dat hij schreef bij die Volksskulptur, en bij mijn collectie spontaan gegroeide baantjes.
Irgendwo Weimar Nord, 2005 - Varsseveld, 22 april 2009
Bombastisch genoemd een volkssculptuur.
Een volksfeest voor de levende typografie
tussen de woonkazernes, is wat ik zie,
als ik door de beeldschermmuur heen tuur.
Vormt zich ’n ingesleten X.
De richtste weg, hoe het ook zij.
Teken van openlijk volksverzet.
Daar wegen ontstaan omdat we ze gaan.
Echoot Kafka vanaf Schelde na.
Nieuw leven, vloed en de eb.
Splijt zich de zee.
http://smelsslems.web-log.nl/