Al zoekend naar informatie over de torenvalk (een van mijn lievelingsvogels) kom ik op het wereldwijde web tot mijn verrassing mijn eigen gedicht Torenvalk tegen op de weblog van ene Sarewietsch. Ze plaatste het bij wonderschone foto's die ze van de falco tinnunculus maakte. Ik neem er hier een mee, mét het gedicht:
Van op een paal langs de landweg
die ik passeer kortstondig oogcontact:'
Te groot voor prooi, dus laat maar gaan.'
lijkt ze te denken. Ik knik beleefd.
Wind draait en waait de korenaren
naar de regen toe. Morgen wordt gemaaid.
Dan vliegt de vogel weg, onverstoord en zwierig
als een meisje dat nog haar haren groeien
laat, naar stilstand op een punt
in de lucht dat van tevoren leek geweten.
Haar vlucht bevriest. Daar hangt ze gierig,
zwijgend biddend voor het eten.
Dit gedicht verscheen onlangs ook in de door Henk van Zuiden samengestelde bloemlezing Woef Tjielp Knor - De mooiste gedichten over dieren, die het licht zag in de reeks Rainbow Essentials van Uitgeverij Maarten Muntinga in Amsterdam (ISBN 978-90-417-4059-5, € 9,95).