Dag Zuster Clara

In sommige contreien van Vlaanderen heet een non een maseureke, van ma soeur. Maar tegen Zuster Clara zei men gewoon Zuster Clara. Volgende maand zou ze 89 zijn geworden. Maar vandaag, vandaag wordt ze begraven. Het is nog niet zo lang geleden dat ik haar nog uitgebreid sprak. Bij die gelegenheid maakte ik bijgaande foto. Ik vind het vertederend hoe het dessin van het lijstje om de foto van zichzelf als novice haast naadloos overgaat in dat van haar jurk. Zuster Clara trad in bij de zusters Franciscanessen in 1941 en werd geprofest op 5 mei 1943. In volle oorlogstijd dus. Maar daarvan had ze, zo vertelde ze me, amper iets in de gaten omdat het kloosterleven zich toen echt nog volledig afgescheiden van de buitenwereld afspeelde. Wel kon ze zich herinneren dat er soms Duitse soldaten om verband kwamen, en dat ze die dan doorverwees naar de daarvoor verantwoordelijke zuster. En dat die Duitsers dan telkens lachend terugkwamen omdat die zuster Adolfine heette....Zuster Clara was een mens met een hart van goud. Haar vertrouwen in Onze Lieve Heer was sacrosanct. Dag Zuster Clara. Stel 't wel daarboven....