En ineens herinner ik mij ook een rokerige redactievergadering van het tijdschrift WEL, in 1973 in het gebouw van de Sosjale Joenit (jaja kinders: zo werd er in de vroege jaren zeventig van de vorige eeuw geschreven) aan de Potterstraat in Bergen op Zoom. Waar ik hard moest pleiten om een gedicht van ene Dirk Hoogerwaard in WEL 2 (later behalve het tweede ook het laatste nummer gebleken) te krijgen. Niet iedereen had daar een boontje voor, maar ik verdedigde het door het een hommage aan de dadaïsten te noemen. Heb het voor het eerst sinds jaren weer eens onder ogen, en ik vind het (het is bij mijn weten de enige publicatie van Hoogerwaard gebleven) nog stééds bijzonder charmant. Het heet Dogra im varida. Goh, tot welke Assoziationen het afspelen van een plaat van Cabaret Voltaire kan leiden....

Dogra im varida

Atust, tri morfoma spirit da
ti so im gola pro el sa.

Ago strobula inga boruda,
inkto fumudi to gabro insida.

Boro fili e saa do grili oro,
noree ta id ogola si hurasila.

Kali infa daree ti brisoli,
inta ferida nokiri el sa in varida.

Varida, varida, do vardida, ti varida,
so gelem ool nal da es di lijn.