Kijk nou toch eens wat er deze week bij het vuil was gezet: een stapel van drie fraaie albums. Boordevol foto's van een familie waarvan de huidige nazaten klaarblijkelijk geen band meer met de vorige generaties hebben want een dergelijke schat aan particuliere geschiedenis doen mensen met enig historisch besef nooit motu proprio weg. Het heeft iets heel treurigs dat dit soort kiekjes uit een toch tamelijk recent verleden nu al aan de vuilkar wordt toevertrouwd. Aan de andere kant confronteren ze ons met de onverbiddellijke vergankelijkheid van het ondermaanse, én prikkelen ze de fantasie. Waar zouden ze het daar, in Gemmenich, 1928, rond die camion over hebben gehad?