In mei 2007 beviel nijlpaard Hermien van een dochter, Imani. Zelfs voor een nijlpaardenjong leek dat toch wel erg klein. In het begin vreesden we dat het niet zou overleven. Je kon haar ook goed bekijken want de verzorgers hadden alle water uit de bassins laten lopen zodat ze niet kon verdrinken, en goed zichtbaar zou blijven. Dik anderhalf jaar verder krijg je het plaatsvervangend benauwd als je staat te wachten tot ze eens een luchtje komt happen, zó lang blijft ze al onder water. Links de rug van papa Hein, rechts kijkt Hermien wat slaperig. Imani echter blikt onmiddellijk nieuwsgierig de lens in.