Rrring! Rrring!

En over telefoons gesproken: toen mijn petekind Wesley (ondertussen ook mijn webmeester) nog klein was en bij ons logeerde lazen we hem regelmatig voor uit de avonturen van Kuifje. Omdat wij vinden dat een jongen niet mag opgroeien zonder Kuifje te kennen. We wezen dan naar de tekstballon om aan te geven wie wat zei. Het gebeurde echter dat we terug moesten naar een plaatje omdat we iets vergaten. “Wat zegt die telefoon?”, wilde het snuggere knaapje weten bij het Rrring! Rrring!-zonder-tekstballon. Dus wij: “Rrring! Rrring! Net zoals de telefoon bij jullie thuis.” En hij: “Maar onze telefoon heeft niet zulke lettertjes als hij gaat….”