In België is in de Grondwet (de huidige dan, want de eerste versie steekt in een fraaie omslag met daarop de tekst Constitution de la Belgique) vastgelegd dat het land drie officiële talen heeft: het Nederlands, het Frans en het Duits. De koning is bij nationale feesten dan ook verplicht zijn boodschap in alle tongen te doen. Ontdekte echter dat België het enige land in de Benelux is dat grondwettelijk vastlegde welke talen er gelden. Denk nu niet dat dat dóór die drietaligheid komt. Op ons continent bepaalden ook Bulgarije, Cyprus, Estland, Finland, Frankrijk, Ierland, Letland, Litouwen, Malta, Oostenrijk, Polen, Portugal, Roemenië, Slovenië, Slowakije en Spanje in hun Grondwet wat er de officiële taal is. Nooit geweten dat Nederland zulks nooit deed. Wellicht dat er daarom zo slordig met de moedertaal wordt omgesprongen? Dat er zich daarom zo’n schabouwelijk steenkolen-Engels verspreidt? Dat je er geen plezier meer hebt maar fun? Dat je er geen kinderen meer hebt, maar kids? Dat je er geen wortels meer hebt maar roots?