Hé, wat een aardige verrassing: we kregen van een vriend zomaar een truffel ten geschenke. Een vers exemplaar van de zwarte truffel, de Tuber melanosporum Vitt. Ziet eruit als een donkerbruin afgerond knolletje. Aten we nog nooit. Wat speurwerk op internet leerde dat je de truffel wel kunt schaven, maar dat zulks meer voor het zicht dan voor de smaak gebeurt. Het best kun je haar ruw behandelen: kneuzen, breken, prakken. En uitstekend tot haar recht zou zij komen in een omelet. Nieuwsgierig hielden we onze neuzen boven de gefragmenteerde ‘zwarte diamant van de keuken’. Rook een heel klein beetje naar bos, maar vooral ‘gewoon’ naar paddenstoel. Misschien zou de geur- en smaaksensatie zich pas ten volle in de mond openbaren? We proefden vooral ei, en versgemalen peper. Het viel, kortom, tegen. Maar wellicht deden we iets verkeerd en moeten we het nog eens proberen….