Gewoon mee bewegen

In een vorig leven ben ik zeeman geweest. Dat realiseerde ik me weer op de Pride of Kent. Die ging behoorlijk heen en weer op de zware zee, maar op de een of andere manier pas ik me naadloos aan op die bewegingen. Je moet je lijf gewoon mee laten bewegen. Heel wat medepassagiers hingen met een vaal gezicht zeeziek te wezen, terwijl wij neuriënd (want ook Geertje kan er goed tegen) aan de koffie zaten. We zijn, kortom, weer eens naar Engeland geweest. Voor de eerste keer via Calais naar Dover. Eerder gingen we ofwel van Vlissingen naar Sheerness, ofwel van Hoek van Holland naar Harwich, ofwel van Zeebrugge naar Kingston-upon-Hull ofwel van Oostende naar Ramsgate. Voor het eerst dus onder de White Cliffs of Dover gearriveerd.