(Lievelingspoezen, aflevering 3 en slot) Zoeteke en Stefke
Nadat Max als laatste van de vele poezen die we in de loop der jaren hadden, de laatste adem uit had geblazen vroegen we ons af hoe het zou zijn zónder poezen. Nou, dat was me binnen een week duidelijk. Al was hij oud, hij kwam toch af en toe eens knuffelen, je hoorde hem ritselen op de kattenbak en naar zijn eten tippelen (hij kon zijn nagels niet goed meer afbijten dus hij tikte op het parket). Er was gezélschap, en da’s tof als je alleen thuis werkt. Kortom: we konden niet zonder. En nu hebben we al weer sinds het eind van de vorige eeuw aangename huisgenootjes aan Zoeteke en Stefke. Ons Zoet kochten we in een dierenwinkel hier om de hoek op de Oude Vaartplaats. Ze was te vroeg geboren, en veel te klein. Geertje was zelfs bang dat ze het niet zou halen. Maar dat deed ze wel. In haar paspoortje staat dat ze geboren is in Boedapest, Hongarije en in haar oor is het nummer 4 getatoeëerd.