De nieuwe Digther is er
Vanuit Diksmuide sturen hoofdredacteur Hugo Verstraeten en zijn redacteuren Danny Decaestecker, Danny Decerf, Alain Delmotte, Diana Freys, Frédéric Leroy, Paul Rigolle en Herlinda Vekemans nu al bijna een decennium lang het literaire tijdschrift Digther de wereld in. Nummer 3 van de 9de jaargang viel in de bus, en ik heb de eer daar in te staan. Met vier gedichten, mooi eenvoudig opgemaakt over twee strekkende bladzijden. Het gaat om In alle staten, Wie wil kiest zich een doel, Niets op de mouw en De overkant van later. Ik zal er hier een meenemen:
Niets op de mouw
Het zwoegen van krijgsknechten hield me zelden
van het werk. Versterkte eerder drang naar inkt,
naar avonden van wonderen. Dat we, zo ver in de
tijd al, nog steeds voor immer samen willen. Veel
verder dan vroeger, van vroeger. Vervoerd bezie
ik de eenvoudige rust van de trouw, teken ik in de
lucht het parcours van alles en iedereen. Een grove
sprong in aardedonker lijkt vergiffenis. Begrijpen
van dat reine schuiven van de schemer gaat maar
langzaam, als het herkennen van een eendere ziel.
Van de verbeelding glijdt het zuivere, van de aarzeling
het nauw geluid, van de nacht het treuzelend lemmet.
Er wapperen ongekende vanen in een vreemde wind.
Wapenstilstand heeft men echt van horen waaien.
Uiteraard staat er nog veel meer in deze nieuwe aflevering. Wie daarover meer wil weten surfe richting Diksmuide:
http://digther.blogspot.com/
Vanuit Diksmuide sturen hoofdredacteur Hugo Verstraeten en zijn redacteuren Danny Decaestecker, Danny Decerf, Alain Delmotte, Diana Freys, Frédéric Leroy, Paul Rigolle en Herlinda Vekemans nu al bijna een decennium lang het literaire tijdschrift Digther de wereld in. Nummer 3 van de 9de jaargang viel in de bus, en ik heb de eer daar in te staan. Met vier gedichten, mooi eenvoudig opgemaakt over twee strekkende bladzijden. Het gaat om In alle staten, Wie wil kiest zich een doel, Niets op de mouw en De overkant van later. Ik zal er hier een meenemen:
Niets op de mouw
Het zwoegen van krijgsknechten hield me zelden
van het werk. Versterkte eerder drang naar inkt,
naar avonden van wonderen. Dat we, zo ver in de
tijd al, nog steeds voor immer samen willen. Veel
verder dan vroeger, van vroeger. Vervoerd bezie
ik de eenvoudige rust van de trouw, teken ik in de
lucht het parcours van alles en iedereen. Een grove
sprong in aardedonker lijkt vergiffenis. Begrijpen
van dat reine schuiven van de schemer gaat maar
langzaam, als het herkennen van een eendere ziel.
Van de verbeelding glijdt het zuivere, van de aarzeling
het nauw geluid, van de nacht het treuzelend lemmet.
Er wapperen ongekende vanen in een vreemde wind.
Wapenstilstand heeft men echt van horen waaien.
Uiteraard staat er nog veel meer in deze nieuwe aflevering. Wie daarover meer wil weten surfe richting Diksmuide:
http://digther.blogspot.com/