De zielen
Even tijd voor De zielen, een naar mijn smaak mooi en zuiver gedicht van Anthonie Donker (pseudoniem van Anthonie Donkersloot, 1902-1965), uit zijn bundel De grondtoon – Een keuze uit de gedichten (Querido, Amsterdam, 1963):

In alle ogen liggen zij te wachten
als dieren opgesloten in de stal.
Nog is het of een reikhalzend verwachten
erin blijft uitzien naar wat komen zal.

Maar dicht daarachter liggen de gedachten
en deze weifelen, en wijken al.
Ach zij zijn kleinbehuisd en niet bij machte
zich te bevrijden naar het open dal.

Soms waagt een ziel zichzelve te verlaten
maar als zij ingaat tot een andre ziel,
is ’t of een schaduw over deze viel.

Verschrikt om wie zij binnen heeft gelaten
ziet haar de ander aan en waar zij zijn,
weet geen van beide, op het vervreemd domein.