Dé pijp
We waren in Jette, in de Essegemstraat 135/Rue Esseghem 135. Voor een bezoek aan het René Magritte Museum. Dat is gevestigd in de woning waar René en Georgette Magritte woonden van 1930 tot 1954. Tussen 1993 en 1999 werd ze gerestaureerd en als museum ingericht. Liefdevol, beslist. Over vier verdiepingen zijn schilderijen, tekeningen, ontwerpen en parafernalia (zo is er dé pijp, vermaard door Ceci n’est pas une pipe, te bewonderen) van de Grote Surrealist te zien. Min of meer ontluisterend was wel de ontdekking dat de Magrittes bijna een kwart eeuw alleen op de parterre hebben gewoond. Ze huurden het huis ook. Het is nooit van hen geweest. Voorkamer(tje), slaapkamer(tje), eetkamer(tje) en keuken(tje). Geen badkamer (zelfs geen –tje). Dat was wassen aan de pomp. Fascinerend om het raamkozijn te bekijken dat op zoveel van zijn doeken, maar dan met een vervreemdend uitzicht, opduikt. René Magritte verdiende de kost als reclameontwerper. Daartoe had hij achter in de tuin Studio Dongo (waarvoor wij op de foto hieronder te zien zijn). Zijn artistieke werk maakte hij….in de eetkamer. Naast de eettafel stond zijn ezel. Als hij klaar was werd die terzijde geschoven om de tafel te kunnen dekken. Hij maakte op die plek niet minder dan áchthonderd, nu veelal wereldberoemde, doeken!
http://www.magrittemuseum.be/code/nl/index1.htm
We waren in Jette, in de Essegemstraat 135/Rue Esseghem 135. Voor een bezoek aan het René Magritte Museum. Dat is gevestigd in de woning waar René en Georgette Magritte woonden van 1930 tot 1954. Tussen 1993 en 1999 werd ze gerestaureerd en als museum ingericht. Liefdevol, beslist. Over vier verdiepingen zijn schilderijen, tekeningen, ontwerpen en parafernalia (zo is er dé pijp, vermaard door Ceci n’est pas une pipe, te bewonderen) van de Grote Surrealist te zien. Min of meer ontluisterend was wel de ontdekking dat de Magrittes bijna een kwart eeuw alleen op de parterre hebben gewoond. Ze huurden het huis ook. Het is nooit van hen geweest. Voorkamer(tje), slaapkamer(tje), eetkamer(tje) en keuken(tje). Geen badkamer (zelfs geen –tje). Dat was wassen aan de pomp. Fascinerend om het raamkozijn te bekijken dat op zoveel van zijn doeken, maar dan met een vervreemdend uitzicht, opduikt. René Magritte verdiende de kost als reclameontwerper. Daartoe had hij achter in de tuin Studio Dongo (waarvoor wij op de foto hieronder te zien zijn). Zijn artistieke werk maakte hij….in de eetkamer. Naast de eettafel stond zijn ezel. Als hij klaar was werd die terzijde geschoven om de tafel te kunnen dekken. Hij maakte op die plek niet minder dan áchthonderd, nu veelal wereldberoemde, doeken!
http://www.magrittemuseum.be/code/nl/index1.htm