Er mag al eens een mop
Smakelijk gelachen om een grap die mijn zusje me doorstuurde. En kennisgemaakt met de charmante term tsjoepkes. Het perfecte woord in dezen!

Een vrouw uit het Antwerpse staat aan het vuur worst in de pan te bakken.
Zij snijdt de twee uiteinden eraf.
Hare man vraagt: “Schatteke, woroem snaade gaa die tsjoepkes er altaa af?”
De vrouw antwoordt: “Ik weit nie, da moettekik is aon maan moeder vraoge, die doet da oek altaa.”
En ze gaan naar haar moeder.
“Mama,” vraagt ze, “Woroem snaade gaa van die weurst altaa die tsjoepkes der af?”
“Wel schat,” zegt haar moeder, “Da moete we is aon de Bomma vraoge, die deed da oek altaa.”
De dag daarop, iedereen naar de Bomma.
“Bomma?” vragen ze, “ Woroem snaade gaa altaa die tsjoepkes van de worst as gaa staot te bakke?”
“Oooooh, jao...die tsjoepkes....” zegt de Bomma. “Ik weit het nie mier, maor ons Mémé deed da oek altaa, da moete we heur toch is vraoge.”
“Ons Mémé? Die is al honderdentwieje jaor oud!” roept iemand. “We willenet toch weite!”
Iedereen naar ’t rusthuis.
Bij de Mémé in ’t rusthuis aangekomen vragen ze onmiddellijk:
“Mémé, woroem snaade gaa die tsjoepkes altaa van de worst?”
Mémé is een beetje doof.
“WABLIEF?” roept ze.
“Mééééméééé, waaaaaaarrrrrooooommm snaade gaa altaa die tjoepkes van de worst?”
“WATTE?” roept Mémé, “BAKTE GOLLE NOG ALTAA IN DA KLAAN PANNEKE?”