Ogenschouw

Of ze mist ziet die traag over oud land
schuift als een matglazen plafond,
zo net kijkt ze over onze ogen heen.

Ze maakt zich nog niet op daar
voor man of kinderen dit meisje
dat knispert in wat zich hier bewaart.

Boven de voor eeuwig trotse blik
geurden de krullen ooit naar hemelsleutel.
Nu, nu lijkt zij wel bijna niemand.