Een dichter is niet meer
Goh, Wilfried Adams is overleden. Achter zijn naam hoort behalve een geboorte- voortaan ook een sterfjaar: 1947-2008. De eerste keer dat ik hem tegenkwam was in september 1975, tijdens het literaire weekeinde Poëzie in Animal Farm in Denderbelle waar we tot de optredende dichters behoorden. Hij kwam wel eens langs, en we zagen elkaar wel eens op café. Ook maakten we samen deel uit van de dichtersbent die voorlas tijdens A(rt)ssenede 2001. Hij was ook op de voorstelling van de door mij samengestelde bloemlezing sportgedichten Langzaam juichen (http://www.bertbevers.com/langzaamjuichen.htm).

Met Wilfried Adams is een uitmuntend dichter heengegaan. Hij laat een mooi oeuvre na, waaronder bundels als Uw Afwezigheid, Dicta Dura en Met name. Uit de bundel Aanspraak:


Envoy

Voortaan zal ik weigeren, jaar na jaar,
binnen de grenzen van mijn woestijn.
Ik slacht de hazen: zelden zal ze zijn,
de stem die ontstaat, enig vuur zich verklaren.

Ik weiger uw stenen, ze worden geen brood.
Ik weiger uw sprong, geen bevel
geldt een engel. Om uw stad kniel ik niet.
Alleen ga ik door ’t dal van de Schaduw des Doods.

Dieper dan water, dan wie ook zal ik me graven,
tot in het merg van het bitterst gesteente,
witter worden dan mijn gebeente.
En vurig herrijzen, en spreken. Zowaar.