De klassieker van Lubertus
Veel mensen, zelfs héél veel mensen die verder niets van poëzie kennen, weten iets van onze betreurde vriend Lubertus Swaanswijk (1924-1994) – beter bekend onder zijn nom de plume Lucebert – te citeren: alles van waarde is weerloos. Sinds je als treinreiziger Rotterdam ondergronds binnenkomt is die tekst vanuit je compartiment niet meer te zien. Die Hollandse verzekeraar was weliswaar de eerste om de regel in de openbare ruimte op te laten lichten, maar niet de enige: in Gent is op een van de gevels Bij Sint-Jacobs dezelfde klassieker te zien. Hoeveel mensen, zo vraag ik mij nu af, zouden weten in welk geheel de regel kadert? En dat het gedicht waarin het hoort de zeer oude zingt: heet?

er is niet meer bij weinig
noch is er minder
nog is onzeker wat er was
wat wordt wordt willoos
eerst als het is is het ernst
het herinnert zich heilloos
en blijft ijlings

alles van waarde is weerloos
wordt van aanraakbaarheid rijk
en aan alles gelijk

als het hart van de tijd
als het hart van de tijd

uit “ongebundelde gedichten”, De Bezige Bij, Amsterdam, 1983