De hangende bui
Volgens mij is het supranationale van de EU katholieken van oudsher vertrouwd. Rome of Brussel, wat maakt het uit? Let er maar eens op: vooral de protestanten (Den Haag, Londen, Kopenhagen etcetera) zijn koele minnaars. Met helemaal vooraan natuurlijk de Britten. De manier waarop Gordon Brown het verdrag van Lissabon kwam ondertekenen was toch een gotspe? In zijn thuisland doet hij het nog steeds voorkomen of hij niets met Brussel te maken heeft. De Engelsen zijn en blijven zonderlingen, die we beter buiten de EU kunnen hebben dan erin. Ze kunnen het zelf toch allemaal zo goed? Waarom zouden ze tot de eurozone toetreden, het pond sterling opgeven? Maar hé: wat is er ineens allemaal aan het gebeuren? Waarom wil Brown ineens overleggen met Merkel en Sarkozy over de financiële crisis bij de Yankees? Omdat die nu ook in Azië en hier voelbaar wordt? Merkel vond die uitnodiging uit Londen – terecht – al niks. Er is in se niets mis met EU-topoverleg tussen grote lidstaten, maar op financieel gebied? Het Verenigd Koninkrijk doet toch niet mee met de euro? En wij hebben toch de ECB? Volgens mij ziet Brown plots de bui hangen en begint hij in te zien dat zijn land de boot heeft gemist, en veel te lang tegen de verkeerde partner – het land van Bush – heeft aangeschurkt. Hij is volgens mij gewoon bang dat hij mee de dieperik in gaat!