Het is er dan toch van gekomen
Er zijn zo van die dingen die je vergeet. Eind jaren zestig was ik zo blij als wat met het witte dubbelalbum van The Beatles. Iedereen papegaait altijd maar klakkeloos iedereen na door Sergeant Pepper’s Lonely Hearts Club Band het pièce de resistance van The Fab Four te noemen, maar wie een beetje verstand van hun muziek heeft weet dat het niet waar is. Revolver is belangrijker en invloedrijker gebleken. Ook Abbey Road is beter. Maar op The White Album is het meesterschap van het kwartet het meest indrukwekkend uitgesmeerd. Enfin: die dubbel-lp kostte destijds een smak geld. Waardoor je lang niet toekwam aan andere platen. Zo had ik in 1969 Songs For A Tailor van Jack Bruce (zijn eerste soloplaat nadat Cream uiteen was gevallen) eigenlijk ook best willen hebben. De lp was uitgestald in de etalage van Radio Crusio aan de Grote Markt in Bergen op Zoom. Ik vond het een mooie, eenvoudige hoes. En een fascinerende titel. De opa waarnaar ik ben genoemd, Lambertus Bevers, was ooit ook kleermaker. Maar ja, ƒ 18,95 was voor een jonge gymnasiast met als bron van inkomsten slechts zakgeld en een zaterdags baantje bij De Gruyter, amper bijeen te krijgen. Het is van aanschaf dan ook lang niet gekomen. Tot ik onlangs hier om de hoek in een tweedehandswinkel tussen de cd’s stond te snuisteren en stuitte op….Songs For A Tailor. Het album kostte….€ 2 en is beter dan ik ooit vermoedde. 38 jaar na dato is het er dan eindelijk van gekomen. Vooral voor het nummer Rope Ladder To The Moon heb ik een boontje. Als ik het eenmaal heb afgespeeld neurie ik het de ganse dag….
http://www.youtube.com/watch?v=uj96f1bkCt0
Er zijn zo van die dingen die je vergeet. Eind jaren zestig was ik zo blij als wat met het witte dubbelalbum van The Beatles. Iedereen papegaait altijd maar klakkeloos iedereen na door Sergeant Pepper’s Lonely Hearts Club Band het pièce de resistance van The Fab Four te noemen, maar wie een beetje verstand van hun muziek heeft weet dat het niet waar is. Revolver is belangrijker en invloedrijker gebleken. Ook Abbey Road is beter. Maar op The White Album is het meesterschap van het kwartet het meest indrukwekkend uitgesmeerd. Enfin: die dubbel-lp kostte destijds een smak geld. Waardoor je lang niet toekwam aan andere platen. Zo had ik in 1969 Songs For A Tailor van Jack Bruce (zijn eerste soloplaat nadat Cream uiteen was gevallen) eigenlijk ook best willen hebben. De lp was uitgestald in de etalage van Radio Crusio aan de Grote Markt in Bergen op Zoom. Ik vond het een mooie, eenvoudige hoes. En een fascinerende titel. De opa waarnaar ik ben genoemd, Lambertus Bevers, was ooit ook kleermaker. Maar ja, ƒ 18,95 was voor een jonge gymnasiast met als bron van inkomsten slechts zakgeld en een zaterdags baantje bij De Gruyter, amper bijeen te krijgen. Het is van aanschaf dan ook lang niet gekomen. Tot ik onlangs hier om de hoek in een tweedehandswinkel tussen de cd’s stond te snuisteren en stuitte op….Songs For A Tailor. Het album kostte….€ 2 en is beter dan ik ooit vermoedde. 38 jaar na dato is het er dan eindelijk van gekomen. Vooral voor het nummer Rope Ladder To The Moon heb ik een boontje. Als ik het eenmaal heb afgespeeld neurie ik het de ganse dag….
http://www.youtube.com/watch?v=uj96f1bkCt0