Tweet! Tweet!
Een van mijn lievelingsfilms is Menschen am Sonntag, uit 1930. In 1929 gedraaid door jonge cineasten die later het Derde Rijk zouden ontvluchtten en het allemaal op eigen naam zouden maken. De regie was in handen van Curt en Robert Siodmak (die later voor spektakels als The Crimson Parate tekende – hij werkte vaak met Burt Lancaster), Edgar G. Ulmer en Fred Zinnemann (denk aan klassiekers als From Here To Eternity, A Man For All Seasons en The Day Of The Jackal). Voeg daarbij dat het scenario mee werd geschreven door niemand minder dan Billy (Double Indemnity, Sunset Boulevard, Some Like It Hot) Wilder en je weet dat hier talent in het kwadraat bezig was. In Menschen am Sonntag spelen alleen maar amateurs. Het meest fascinerend vind ik de documentaire aanpak, de beelden van het alledaagse Berlijn uit de Weimarrepubliek, uit de laatste zomer van voor de grote beurskrach. De NSDAP bestond al, en mijn vader was ergens in Vlissingen aan het kanoën. Toen ik de film bij de slotscène op stop zette viel me voor het eerst de reclame op achter het blonde meisje dat een van de hoofdrollen speelt. Ze werkt in Electrola, een grammofoonplatenwinkel. In de etalage achter haar een vrolijk lachend gezicht dat een Schallplatte met een Neue Schlager aankondigt: I Lift Up My Finger And Say Tweet! Tweet! Geen idéé hebbend of dat echt bestaan heeft (Menschen am Sonntag is een van laatste stomme films) even een bezoekje aan YouTube gebracht en wéér overdonderd geraakt door de onbeschrijflijke rijkdom van het internet: YouTube hééft I Lift Up My Finger And Say Tweet! Tweet! (om platen met dergelijke titels te vinden schuimden de mannen van The Bonzo Dog Doo Dah Band vlooienmarkten af!) in de aanbieding! Het is van Herman Darewski & His Famous Melody Band:
http://www.youtube.com/watch?v=3FGq4KEh3Ik
Een van mijn lievelingsfilms is Menschen am Sonntag, uit 1930. In 1929 gedraaid door jonge cineasten die later het Derde Rijk zouden ontvluchtten en het allemaal op eigen naam zouden maken. De regie was in handen van Curt en Robert Siodmak (die later voor spektakels als The Crimson Parate tekende – hij werkte vaak met Burt Lancaster), Edgar G. Ulmer en Fred Zinnemann (denk aan klassiekers als From Here To Eternity, A Man For All Seasons en The Day Of The Jackal). Voeg daarbij dat het scenario mee werd geschreven door niemand minder dan Billy (Double Indemnity, Sunset Boulevard, Some Like It Hot) Wilder en je weet dat hier talent in het kwadraat bezig was. In Menschen am Sonntag spelen alleen maar amateurs. Het meest fascinerend vind ik de documentaire aanpak, de beelden van het alledaagse Berlijn uit de Weimarrepubliek, uit de laatste zomer van voor de grote beurskrach. De NSDAP bestond al, en mijn vader was ergens in Vlissingen aan het kanoën. Toen ik de film bij de slotscène op stop zette viel me voor het eerst de reclame op achter het blonde meisje dat een van de hoofdrollen speelt. Ze werkt in Electrola, een grammofoonplatenwinkel. In de etalage achter haar een vrolijk lachend gezicht dat een Schallplatte met een Neue Schlager aankondigt: I Lift Up My Finger And Say Tweet! Tweet! Geen idéé hebbend of dat echt bestaan heeft (Menschen am Sonntag is een van laatste stomme films) even een bezoekje aan YouTube gebracht en wéér overdonderd geraakt door de onbeschrijflijke rijkdom van het internet: YouTube hééft I Lift Up My Finger And Say Tweet! Tweet! (om platen met dergelijke titels te vinden schuimden de mannen van The Bonzo Dog Doo Dah Band vlooienmarkten af!) in de aanbieding! Het is van Herman Darewski & His Famous Melody Band:
http://www.youtube.com/watch?v=3FGq4KEh3Ik