Toerist in eigen geboortestad
Het is een merkwaardige gewaarwording om je ergens niet te kunnen oriënteren, maar dat is helemáál het geval wanneer zulks je overkomt in je eigen geboortestad. Ik ben nu al zo lang uit Bergen op Zoom weg, en er is daar in voortvarend tempo dusdanig veel veranderd en gebouwd dat ik me er op sommige punten echt van moet vergewissen waar ik ben. Dat viel me gisteren op, toen ik een dagje gidste in Bergen op Zoom voor mijn Poëziecentrumvrienden Stefaan Goossens en Sieglinde Vanhaezebrouck. De directe aanleiding was de gedichtenroute Stenen Strofen (uiteraard ook mijn Je hoeft hier niet geboren te zijn om hier vandaan te willen komen een bezoekje gebracht), maar daaraan werd natuurlijk een stadsverkenning gekoppeld. Voelde me hier en daar toerist in eigen geboortestad. Met name in het Paradeplan had ik op zeker ogenblik het idee dat ik me, zeker omdat er veel winkels zitten die ook elders filialen hebben, net zo goed ergens in Almelo kon bevinden, of in Turnhout of Utrecht. Laat onverlet dat Bergen op Zoom zeer in de smaak viel van mijn gezelschap, en zo chauvinistisch ben ik nog wel om dat aangenaam te vinden. Op de terugweg overschouwden we vanaf de ruimhartig van riet voorziene oever ook het Markiezaatsmeer, met aan de overkant de Kreekraksluizen en de koeltorens van Doel. Volgens mij hangt er rechtsboven op de foto die daar gemaakt werd geduldig een torenvalkje achter ons te bidden.