Wit gras
Het is een poos geleden want ondertussen is hij al zeventien, maar ook toen hij klein was keek mijn neef Maarten Bevers al op een originele manier naar de wereld. Mijn broer en ik waren een keer met hem naar een voetbalwedstrijd. Toen we na afloop over het complex van de club in kwestie naar de uitgang kuierden passeerden we een pas ingezaaid, volledig groen veld. Nog zonder hoekvlaggen, zonder doelpalen, zonder lijnen, zonder middencirkel en zonder strafschopgebieden. “Hebben ze hier geen wit gras?” vroeg Maarten. Mooi hè, dat zo’n manneke denkt dat die lijnen en andere begrenzingen niet gekalkt zijn, maar van wit gras…