woensdag 4 juli 2007

Wel steeds hetzelfde diertje
Ter tafel: Gedichten – De zee, de engelen, de ballingschap van Rafael Alberti in een vertaling van Willy Spillebeen. Al bladerend valt mijn oog op het begin van het gedicht Elegia/Elegie dat in respectievelijk het Spaans en het Nederlands als volgt klinkt:

Infancia mía en el jardín:

Las cochinillas de humedad,
las mariquitas de San Antón ;
también vagaba la lombriz
y patinaba el caracol.

Mijn kindertijd in de tuin:

De schildluizen van vocht,
de onze-lieve-heersbeestjes;
daar zwierf ook de worm
en slipte de slak.

Waarbij het me opviel dat lieveheersbeestjes niet overal naar Onze Lieve Heer verwijzen. Duits- en Engelstaligen denken bij het diertje eerder aan Onze Lieve Vrouw, getuige Marienkäfer en ladybird. En de Spaanstaligen denken dus aan Onze Lieve Heer noch aan Onze Lieve Vrouw, maar aan de Heilige Antonius: San Antón…Merkwaardig hoe de benamingen verschillen, maar wel allemaal een religieuze connotatie hebben.