Voor de inwoners ervan is dat niet per definitie het geval, maar dit land zelve is officieel polyglottisch. Vandaar dan ook dat er van de Brabançonne versies in de drie landstalen bestaan. Dus wie wil mag ook dit de borst uit gooien:

O Belgique, ô mère chérie,

A toi nos coeurs, à toi nos bras,

A toi notre sang, ô Patrie!

Nous le jurons tous, tu vivras!

Tu vivras toujours grande et belle

Et ton invincible unité

Aura pour devise immortelle:

le Roi, la Loi, la Liberté !

Of zich natuurlijk beperken tot ‘gewoon’ (uit recent onderzoek is gebleken dat slechts 2% van de Belgen het volledig kent, en dat 54% niet verder komt dan de eerste regel van Het Volkslied):

O, dierbaar België
O heilig land der vaad’ren
Onze ziel en ons hart zijn u gewijd
Aanvaard onze kracht en het bloed van onze ad’ren
Wees ons doel in arbeid en in strijd
Bloei, o land, in eendracht niet te breken
Wees immer u zelf en ongeknecht
Het woord getrouw, dat ge onbevreesd moogt spreken
Voor Vorst, voor Vrijheid en voor Recht.