Kana, een jaar later
Tony Blair mag een mooi kantoor openhouden in Jeruzalem, maar hij moet niet denken dat hij als Gezant voor het Midden-Oosten politiek iets te zeggen heeft zo liet Washington al fijntjes weten. Het Congres verhoogde inmiddels de militaire steun aan Israël met miljarden dollars. Politieke rookgordijnen doen vermoeden dat er op korte termijn niet veel ten goede zal veranderen in de regio. Opdat we niet vergeten hierbij een gedicht dat ik schreef naar aanleiding van wat er nu exact een jaar geleden gebeurde:

Kana, 30 juli 2006

Lukas 6:31

Toen ze twaalf was stierf haar oom door een raket
die uit het land der heren kwam. Tien jaar later is ze
groot en zou ze trouwen. De bruiloft gaat niet door.
Onder stoffend puin bedolven werd het nichtje dat
hun bruidsmeisje zou zijn. En: geen bruidegom.

Die ligt in stukken tussen resten van de buren.
Ze waren allemaal gewoon aan ’t slapen in de vroege
ochtenduren die voor hen de laatste bleken. Van
verdriet kan ze niet spreken. Het grote snikken komt
wellicht pas over maanden, jaren. De wezenloze

blikken zijn nu gericht naar het land waar de dood
hun kant op is gestuurd, de gulden regel grof
geschonden werd. Waar een niet te dragen schande
boven hangt. Er groeien hier dit jaar vergeefse druiven.
Nooit zal ze hem nog naar zijn werk uitwuiven.

Een eerste wonder verrichtte Hij hier. Water werd wijn.
Zijn moeder was erbij, verrukt over wat hij zo stoïcijns
gebeuren liet. Troosteres der Verdrukten, maar dat
wist ze toen nog niet. Moeder der Smarten. Bid voor
haar. Er gaat in Kana een huwelijk niet door.