Er was eens, toen mijn vader twee dagen jong was
In de Bacchuslaan, exact de grens tussen Berchem en Borgerhout vormend, vindt eens per jaar een rommelmarkt plaats in de parochiezaal naast de kerk van de Heilige Drievuldigheid. Er moet een ogenblik geweest zijn dat het kerkbestuur met de tijd mee wilde en vond dat er een frissere naam voor de ruimte gevonden moest worden. Dat is indertijd Paroza geworden. Die dubbelop Zaal Paroza wordt genoemd. Terwijl hij toch overduidelijk een afkorting en samentrekking is van parochie en zaal. Hoe dan ook: we gaan daar meestal wel een kijkje nemen. En soms doe je er een aardige vondst. Zo schafte ik me er, tussen reproducties van zigeunerinnen met blote schouders en zielige jongetjes met over de wangen glijdende tranen vandaan geplukt, voor één luttele euro een originele ingekleurde ets aan. De handtekening van de kunstenaar heb ik nog steeds niet kunnen ontcijferen. Geeft niets, want ik vind het ook anoniem een sfeervol blad grafiek. Het lijkt wel of Giuseppe Ungaretti volgend gedicht bij deze afbeelding heeft geschreven. Op de dag dat mijn vader twee dagen jong was nota bene. Ik vind de combinatie alleszins iedere keer opnieuw bijzonder geslaagd:
In de Bacchuslaan, exact de grens tussen Berchem en Borgerhout vormend, vindt eens per jaar een rommelmarkt plaats in de parochiezaal naast de kerk van de Heilige Drievuldigheid. Er moet een ogenblik geweest zijn dat het kerkbestuur met de tijd mee wilde en vond dat er een frissere naam voor de ruimte gevonden moest worden. Dat is indertijd Paroza geworden. Die dubbelop Zaal Paroza wordt genoemd. Terwijl hij toch overduidelijk een afkorting en samentrekking is van parochie en zaal. Hoe dan ook: we gaan daar meestal wel een kijkje nemen. En soms doe je er een aardige vondst. Zo schafte ik me er, tussen reproducties van zigeunerinnen met blote schouders en zielige jongetjes met over de wangen glijdende tranen vandaan geplukt, voor één luttele euro een originele ingekleurde ets aan. De handtekening van de kunstenaar heb ik nog steeds niet kunnen ontcijferen. Geeft niets, want ik vind het ook anoniem een sfeervol blad grafiek. Het lijkt wel of Giuseppe Ungaretti volgend gedicht bij deze afbeelding heeft geschreven. Op de dag dat mijn vader twee dagen jong was nota bene. Ik vind de combinatie alleszins iedere keer opnieuw bijzonder geslaagd: