Gekookte lever op witbrood
Deze maand was ik te gast bij de officiële opening van de Gertrudishof in Bergen op Zoom, een woonvoorziening voor senioren. D’n Blok in de volksmond. In de tijd dat senioren nog gewoon ouden-van-dagen genoemd mochten worden kerfde zich een eerste herinnering in mijn geheugen. In 1956, ik was twee, ging ik met pa en ma op visite bij oma Bevers, die in het huisje in de oksel van de Minderbroeder-, Geweldiger- en Goudenbloemstraat woonde. Ze serveerde gekookte lever met fijn zout op vers witbrood, hetgeen ik nog immer een delicatesse vind. Daarna moest ik voor een dutje de alkoof in. Het fluorescerende geheimzinnig zachtblauwgroenglanzende handvaatje van het touwtje van haar bedlamp is mijn oudste herinnering. Ik zie het zo nog voor me heen en weer wiegen…..Enfin: ik mocht bij genoemde officiële opening Etude voor gerimpelde lippen voorlezen, het gedicht dat ik geschreven had bij het schilderij van kunstenaar Mart Franken, dat de Woningstichting Soomland voor Gertrudishof had aangekocht.
Deze maand was ik te gast bij de officiële opening van de Gertrudishof in Bergen op Zoom, een woonvoorziening voor senioren. D’n Blok in de volksmond. In de tijd dat senioren nog gewoon ouden-van-dagen genoemd mochten worden kerfde zich een eerste herinnering in mijn geheugen. In 1956, ik was twee, ging ik met pa en ma op visite bij oma Bevers, die in het huisje in de oksel van de Minderbroeder-, Geweldiger- en Goudenbloemstraat woonde. Ze serveerde gekookte lever met fijn zout op vers witbrood, hetgeen ik nog immer een delicatesse vind. Daarna moest ik voor een dutje de alkoof in. Het fluorescerende geheimzinnig zachtblauwgroenglanzende handvaatje van het touwtje van haar bedlamp is mijn oudste herinnering. Ik zie het zo nog voor me heen en weer wiegen…..Enfin: ik mocht bij genoemde officiële opening Etude voor gerimpelde lippen voorlezen, het gedicht dat ik geschreven had bij het schilderij van kunstenaar Mart Franken, dat de Woningstichting Soomland voor Gertrudishof had aangekocht.