Een beschaafd land
Ik werd in het leuke boek Mijn België van Leen Huet getroffen door deze passage: “Schiet een fazant. Hang hem aan een haak tot hij er vanzelf afvalt, of leg hem drie, vier dagen in de kelder. Pluk de fazant, bewonder zijn pluimen. Maak puree. Rol aardappelkroketten, haal ze door het paneermeel. Leg ze te rusten in een koele kamer, onder een handdoek. Maak een vulling van gehakt, de lever van de fazant, ui en kruiden. Vul de fazant. Braad de fazant, bak de kroketten, verwarm perziken in siroop. Dien op, eet, kluif, let op hagelbollen in het vlees, dat je daar geen tand op stukbijt. Voer gesprekken, vluchtig en vertrouwd als de damp van de witte schotels. Denk aan de hele zondagmiddag die zich voor je uitstrekt, een luxe van luie uren, een buffer. Dank de doden.” Dit is een beschaafd land. Surrealistisch is het ten onzent regelmatig, dat zeker, maar beschááfd.
Ik werd in het leuke boek Mijn België van Leen Huet getroffen door deze passage: “Schiet een fazant. Hang hem aan een haak tot hij er vanzelf afvalt, of leg hem drie, vier dagen in de kelder. Pluk de fazant, bewonder zijn pluimen. Maak puree. Rol aardappelkroketten, haal ze door het paneermeel. Leg ze te rusten in een koele kamer, onder een handdoek. Maak een vulling van gehakt, de lever van de fazant, ui en kruiden. Vul de fazant. Braad de fazant, bak de kroketten, verwarm perziken in siroop. Dien op, eet, kluif, let op hagelbollen in het vlees, dat je daar geen tand op stukbijt. Voer gesprekken, vluchtig en vertrouwd als de damp van de witte schotels. Denk aan de hele zondagmiddag die zich voor je uitstrekt, een luxe van luie uren, een buffer. Dank de doden.” Dit is een beschaafd land. Surrealistisch is het ten onzent regelmatig, dat zeker, maar beschááfd.
